Makale özeti ve diğer detaylar.
Osmanlı’da iş kolları vardı. Zanaat erbapları işlerinin niteliğine göre bu kollara bağlı olurlardı. Her biri kendi içinde örgütlüydü. Usta-çırak ilişkisine dayalıydı. Meddahlık, Gölge Oyunu ve Orta Oyunu gibi türler de bu kollara bağlıydı. Osmanlı’da İslam estetiğinin yönlendirdiği sanatların yanı sıra gösteri türleri de dinsel kuralların, sınırların belirleyiciliğinde kalmıştır. Batılı anlamda bir tiyatro 19. yüzyıla kadar gelişememiştir. Bu çalışma; bu yapıyı çözümlemek üzere oluşturulmuştur.
There were branches of business in the Ottoman Empire. According to the nature of work artisans would be connected to the branches. Each branch organized in itself. Occupations were based on the master-apprentice relationship. Some performances bounded up with the branches such as Meddah, Orta Oyunu, Karagöz. As well as some arts which guided by Islamic aesthetics, performances remained within the religious rules. Until the nineteenth century the European-style drama theater could not be developed. This study was created to analyze this structure.