Makale özeti ve diğer detaylar.
Şehir merkezin de yer alan camilerin önünden geçerken bazılarının avlu giriş kapılarının biri üzerinde "cenaze kapısıdır park yasaktır" ibaresi yer alır. Bu yazıyı gördüğüm zamanlar içimi bir gariplik kaplar. Bir anda yapayalnız kalmış hissine kapılırım. Doğumhane kapısından başlayan hayat serüveninin cenaze kapısında son bulmakta olduğunun bir an farkına varmaktır. O an ki bu hissiyatın sebebi. Ne ilginçtir ki, bu iki kapı arasında pek çok kapı eşiğinde beklemiş durmuşuzdur da. Asıl gerçek olanın hayatın başlangıcı ve sonu olan bu iki kapı da anlamlanmakta olduğunu, diğer kapıların da esasında bir anlam taşımadığını unutuvermişizdir… Umut edilerek beklenilen iktidar sahiplerinin kapıların da, hacet kapılarında, devlet kapılarında, sevgilinin kapısında hayatı sıradanlaştırmışızdır.
While going past the mosques which are in city centres, there is an expression on some of the garden gates of the mosques: No parking.It is funeral gate.There is a strange feeling inside me when I see it.Suddenly, I feel as if lonely.This is to realise for a moment that the adventure of life which starts in a delivery room ends at a funeral.That is why I feel so then. It is interesting that we waited between these two gates and many other sills.We forgot that the real thing lies in these gates which are the beginning and end of life, and the others are of no importance. We made the life ordinary at the gates of owners of power who are expected with hope, at the gates of government and darling.