Disiplinler arası düşünce: bir bilgi estetiği

Bir 'bilgi estetiği' isteminden anlaşılması gereken ne? Bu açıkça bilgi biçimlerinin estetik bir boyut yüklenmesi gerektiğini söyleme meselesi değildir. İfade, böylesi bir boyutun bütünleyici bir motif olarak eklenmek zorunda olmadığını, her anlamda bilginin içkin bir verileni olarak zaten orada olduğunu önvarsayar. Geriye bunun ne anlama geldiğini anlamak kalır. Ortaya koymak istediğim tez basit: Bilginin estetik boyutundan söz etmek, bilginin kavram ve pratiğini ayıran bir bilgisizlik boyutundan söz etmektir. Bu önerme açıkça 'estetik'in anlamıyla ilgili bir önvarsayımı gerektirir. Tez şu: Estetik, sanatın ya da güzelin teorisi olmadığı gibi, bir duygululuk teorisi de değildir. Estetik, tarihî olarak belirlenmiş, özgül bir görünebilirlik ve anlaşılabilirlik rejimini gösteren, duyulur deneyim kategorileriyle onun yeniden anlamlandırılmasına yazılı olan bir kavramdır. Kant'ın Yargıgücü'nün Eleştirisi'nde sistemleştirdiği yeni bir deneyim tipidir o. Kant'a göre estetik deneyim, duyulur deneyimin alışılagelmiş şartlarından belli bir ayrılışı gerektirir. Bu onun özetlediği bir çifte olumsuzluktur. Bir form'un estetik kavranışı kavramsızdır. Sanatçı, verili bir maddeye bir bilgi (savoir) işlevine göre şekil vermez.

Bilgi ,

Yargıgücü’nün Eleştirisi ,

Estetik Sanatı ,

Bilgi Estetiği ,

What should be understood by the invocation of an 'aesthetics of knowledge'? It is clearly not a matter of saying that the forms of knowledge must take on an aesthetic dimension. The expression presupposes that such a dimension does not have to be added as a supplementary ornament, that it is there in every sense as an immanent given of knowledge. It remains to be seen what this implies. The thesis that I would like to present is simple: to speak of an aesthetic dimension of knowledge is to speak of a dimension of ignorance which divides the idea and the practise of knowledge themselves. This proposition evidently implies a presupposition concerning the meaning of 'aesthetics'. The thesis is the following: aesthetics is not the theory of the beautiful or of art; nor is it the theory of sensibility. Aesthetics is an historically determined concept which designates a specific regime of visibility and intelligibility of art, which is inscribed in a reconfiguration of the categories of sensible experience and its interpretation. It is the new type of experience that Kant systematised in the Critique of Judgement. For Kant, aesthetic experience implies a certain disconnection from the habitual conditions of sensible experience. This is what he summarises as a double negation. The object of aesthetic apprehension is characterised as that which is neither an object of knowledge nor an object of desire. Aesthetic appreciation of a form is without concept. An artist does not give form to a given matter according to a function of knowledge [savoir].

Knowledge, ,

Aesthetics, ,

Knowledge, ,

Critique Of Judgement, ,

Aesthetics, ,

Art ,