Yillik gelir vergisi beyannamesi ile beyan edilecek ve edilmeyecek gelirler

Gelir Vergisi Kanunu’nda aksine bir hüküm bulunmadıkça beyan esası geçerlidir. Beyan esası mükelleflerin vergiye tabi gelirlerini bizzat kendilerinin bildirmesidir. Aksine hüküm olmadıkça gelir vergisi, mükellefin veya vergi sorumlusunun beyanı üzerine tarh olunur.193 sayılı Gelir Vergisi Kanunu’nun 1’inci maddesinde gelirin tanımı; “bir gerçek kişinin bir takvim yılı içinde elde ettiği kazanç ve iratların safi tutarıdır.” şeklinde yapılmıştır. Diğer taraftan Gelir Vergisi Kanunu’nun 2’nci maddesinde ise gelirin kapsamına giren gelir unsurları; ticari kazançlar, zirai kazançlar, ücretler, serbest meslek kazançları, gayrimenkul sermaye iratları, menkul sermaye iratları ve diğer kazanç ve iratlar olarak belirlenmiştir. Gelir Vergisi Kanunu da belirtilen bu yedi kazanç ve irat dışındaki kazanç ve iratlar ise, Gelir Vergisi Kanunu uygulaması bakımından gelir sayılmaz ve gelir vergisine tabi tutulmazlar.Gelirin toplanması, mükellefin Gelir Vergisi Kanunu’nda belirtilen yedi gelir unsurundan bir takvim yılı içinde elde ettiği kazanç ve iratları için beyanname vermeleri ve bu gelir unsurlarını yıllık beyannamede birleştirmeleri anlamına gelmektedir. Gelir Vergisi Kanunu’nun 85’inci maddesi gelirin toplanması ve beyanı ve 86’ncı maddesi ise gelirlerin toplanmaması ve beyan edilmemesi hususundaki düzenlemeleri içermektedir.Diğer taraftan tam ve dar mükellefiyete sahip gerçek kişilerin bir takvim yılına ait beyannamelerini ne zaman, nereye ve ne şekilde vereceklerine ilişkin hükümler Gelir Vergisi Kanunu’nun 92’nci maddesinde yer almaktadır.

Beyan Edilmesi Gereken Kazançlar ,

Menkul Sermaye İradı ,

Gayrimenkul Sermaye İradı ,

Ücretler ,

Değer Artış Kazançlarında Vergileme ,

Principle of statement is valid in the Income Tax Law unless there is a provision to the contrary. Principle of statement is the taxpayers’ self-reporting of their incomes subject to tax. Unless there is a provision to the contrary, income tax is levied upon the statement of income taxpayer or of the person in charge of taxes.In the 1st article of the Income Tax Law No. 193, income is defined as “the net amount of the earnings and revenues that a real person acquires within a calendar year.” On the other hand, in the 2nd article of the Income Tax Law, elements of income have been established as commercial earnings, agricultural earnings, wages, self employment earnings, real estate capital revenues, movable capital revenues and other earnings and revenues that are considered within the scope of income. Earnings and revenues other than these seven earnings and revenues indicated in the Income Tax Law are not considered as income in terms of the practice of Income Tax Law and they are not subject to income tax.Aggregation of income means that the taxpayer submits a statement for his earnings and revenues he acquires from seven earnings and revenues indicated in the Income Tax Law within a calendar year, and combines these income elements in the annual statement. The 85th article of the Income Tax Law includes regulations regarding aggregation and declaration of             income, and the 86th article includes regulations regarding the case where income is not aggregated and declared.Moreover, provisions regarding when, where and in what way real persons with full and limited taxpayer status are supposed to submit their statements are included in article 92 of Income Tax Law.

Incomes That Must be Declared, ,

Movable Capital Reven ,