Finansal kiralama (leasing), mülkiyet hakkının bir parçası olan kullanma ve yararlanma haklarının ekonomik olduğu varsayımından hareketle, kiracının ihtiyaç duyduğu bir iktisadi kıymetin kiralayan tarafından satın alınarak veya üretilerek mülkiyetinin kiralayanda, kullanma hakkının ise kiracıda bırakılması esasına dayanan bir sözleşmedir. İktisadi kıymetin kiracının öz kaynakları kullanılarak satın alınması yerine kiralayan tarafından tedarik edilmesi ile kiracı açısından bir finansman sağlanmakta olup bu yöntem tüm dünyada yatırımların orta vadeli finansmanında yaygın olarak kullanılmaktadır. Finansal kiralama işlemlerinin vergisel boyutuna ilişkin hükümler 4842 sayılı Kanunun 25 inci maddesi ile 213 sayılı Vergi Usul Kanununa Mükerrer 290 ıncı maddesine eklenmiş olup 319 ve 334 Sıra No.lu Vergi Usul Kanunu Genel Tebliğleri ile de gerekli açıklamalar yapılmış bulunmaktadır. 6361 Sayılı Finansal Kiralama, Faktoring ve Finansman şirketleri Kanunu göre finansal kiralama şirketleri anonim şirket statüsündeki şirketler iken genel olarak hukuki işlem yapmaya yetkili her türlü kişi ve kuruluş kiracı olabilmektedir. Bu çalışma ile serbest meslek erbabı tarafından finansal kiralama yöntemiyle edinilen iktisadi kıymetlerin Kanunun Mükerrer 290 ıncı maddesi kapsamında değerlenmesinin mümkün olmadığı görüşü (Gelir İdaresi Başkanlığınca verilen bir özelgede yer alan açıklamaların aksine) savunulmaktadır.
2014/ 
Sayı 392