Makale özeti ve diğer detaylar.
2010 yılı Mart ayında yayımlanan 397 Sıra No’lu Vergi Usul Kanunu (VUK) Genel Tebliği ile usul ve esasları belirlenen e-fatura uygulaması ticari hayatta önemli bir e-dönüĢüm projesidir. Hukuki vasfı itibariyle kâğıt fatura ile aynı olan e-fatura, bütünüyle elektronik ortamda düzenleniyor olması dolayısıyla, kâğıt fatura ile alışılagelen iş yapış şekillerinde önemli değişikliklere yol açmaktadır. e-Fatura dendiğinde ilk akla gelen hususlardan birisi bu belgenin hangi yöntem ya da yöntemler kullanılarak oluĢturulacağıdır. e-Fatura Uygulamasının usul ve esaslarının çerçevesinin çizildiği 397 Sıra No’lu VUK Genel Tebliği’nde e-fatura oluĢturulmasında kullanılacak yöntemler entegrasyon ve portal olmak üzere iki Ģekilde belirlenmiş idi. Ancak e-faturanın yaygınlaştırılması stratejisi çerçevesinde 421 Sıra No’lu VUK Genel Tebliği ile, bu iki yönteme “özel entegrasyon” ismi altında üçüncü bir yöntem daha ilave edilmiĢtir. Bu son yöntem e-faturada yurt dışında en yaygın olarak kullanılan bir yöntem olup, genelde servis sağlayıcılığı olarak adlandırılmaktadır.