Makale özeti ve diğer detaylar.
Bu çalışmada, Doğu Karadeniz Bölgesi’nde tesis edilen ilk vakıf kurumlardan Hasan Şeyh Vakfı’nıve onunla ilgili kurumlarıele alarak, dönemin din-devlet ve toplum iliş-kisine ışık tutacak bir noktayıaydınlatmaya çalışacağız. Hasan Şeyh Vakfı, Tarihi İpek Yolu menzillerinden Şebinkarahisar’ın güneyinde eski adıMelense, yeni adıHasan Şeyh olan köyde, 12. yüzyılda kurulmuştur. Bölgede kolonizatör dervişler tarafından kurulan çok sayıda zaviye vakfıgibi, Hasan Şeyh Vakfıda, dini görevine ilaveten buradan gelip geçen yolculara, kervanlara imaret ve menzil hizmeti sunmuştur. Bu gün çoğunlukla devlet kurumlarıtarafından yapılan bu hizmetler, devrin şartlarına uygun şekilde Hasan Şeyh Vakfıtarafından icra edilmiştir. Ayrıca doğuya yapılan seferlerde Osmanlıordusunun geçişgüzergâhında Hasan Şeyh Vakfıönem taşımış, ancak değişen şartlar üzerine işlevsiz hale gelerek unutulmuştur. İşte bu çalışmada, konuyla ilgili olarak halkın bildikleri ve belgeler buluşturularak önemli bir kültür varlığıortaya çıkarılmaya çalışılmıştır.
In this work, we will try to shed light on a period within the context of religion-state and society relations through the analysis of Hasan Sheik Waqf, which was one of the initiator waqfs estab lished in the Eastern Black Sea Region and related injtitutions.Hasan Sheik Waqf was established during the 12th century on the historical Silk Road stage situated in the south of Şebinkarahisar; old name Melense, modern name Hasan Sheik Village. Hasan Sheik Waqf, like the other Islamic monastery waqfs that it were established by colonizing dervishes in the region, in addition to its religious duties, provided food and coverage services to caravans. Services which are provided by the state in modern times were carried out by The Hasan Sheik Waqf.Hasan Sheik Waqf was also important for the east campaigns of the Ottoman army in the sense that it was situated in its route to east, but while the changing conditions, it had become dysfunctional and forgotten. In this present study, it is tried to reveal a cultural heritage through the way of combination of the knovledge of public with historical documents.