Makale özeti ve diğer detaylar.
Bu araştırmada, güreşçi ve futbolcuların hamstring ve quadriceps kas gruplarının agonist-antagonist (H/Q farkları) ve bilateral kuvvetlerinin farklı açılarda ölçülmesi ve sonuçlar ışığında antrenman yöntemlerinin değerlendirilmesi ve sporcularda buna bağlı sakatlık eğilimlerinin ortaya konulması amaçlandı. Çalışmaya 20 güreşçi, 20 futbolcu ve 20 kontrol grubu (toplam 60 denek) alındı. Sporcu olan deneklerin haftada 5 gün spor yapmaları ve en az 5 yıl aktif sporcu olmaları şartı arandı. Araştırmaya katılan deneklerin diz fleksiyon/ekstansiyon kas kuvvetleri 60o/s ve 180o/s açısal hızlarda ölçüldü ve verilerin analizleri SPSS istatistik paket programında yapıldı. Grupların kuvvet oranlarının karşılaştırılmasında tek yönlü varyans analizi (ANOVA) ve tukey çoklu karşılaştırma testi kullanıldı. Güreş, futbol ve kontrol grupları arasında dominant ekstremitelerin 60o/s ve 180o/s açısal hızlardaki H/Q zirve tork oranlarında istatistikî olarak anlamlı bir farklılık bulunmadı (p>0.05). Ancak dominant ekstremite 180o/s açısal hızdaki H/Q zirve tork oranlarında, kontrol grubunun H/Q farklarının futbolculara göre düşük olduğu görüldü (p0.05). Bu araştırmada, sporcularda lig seviyesi ve kalite yükseldikçe H/Q farklarının arttığı gözlendi. Ayrıca açısal hız arttıkça H/Q farklarının da düştüğü tespit edildi. Yapılan bu çalışmada tüm dominant ekstremite H/Q farklarının, nondominant ekstremite H/Q farklarından düşük olduğu belirlendi (p0,05). Ancak farklılıkların sakatlanma konusunda kritik değer olarak kabul edilen % 10’un üzerine çıkmadığı görüldü. Araştırmaya katılan sporcu gruplarının H/Q dominant-nondominant oranlarının, sporcuların birinci derecede sakatlanmalarına sebebiyet verecek düzeyde olmadığı, sporcularda orantısız kuvvet gelişimi ve ciddi bir sakatlık eğilimi bulunmadığı belirlendi. Bu durum futbolcu ve güreşçilerin bilimsel ve doğru antrenman yöntemleriyle çalıştıklarını göstermektedir.
This study aims to assess the training methods and connected to this to investigate disability tendency by measuring hamstring – quadriceps (H/Q) muscle groups and bilateral extremity strengths of wrestlers and footballers in different angles. 20 wrestlers, 20 footballers and 20 controls (a total of 60 subjects) were participated in this study. The tested persons who participated in this study do their sporting activity 5 days a week and active athletes for at least five years. Knee flexion / extension muscle strength of the subjects was measured in 60 deg/sec and 180 deg/sec angular speeds and data analysis was performed by SPSS statistical package program. One-way analysis of variance (ANOVA) and Tukey multiple comparison tests were used for comparing strength ratio of subjects No significant statistical difference was observed on dominant extremities of wrestlers, footballers and the controls when it is 60 and 180 deg/sec angular speeds of H/Q peak torque ratios (p>0.05). However, it is seen that 180 deg/sec angular speed of H/Q peak torque ratios of controls was higher than that of footballers (p0.05). In this study, we have seen that the sportsmen have less H/Q ratio as the quality of the game and the league level increases. In addition, It was found out that the higher of the angular speed, the less of the H/Q difference. During the study, we have seen that all dominant extremity difference were less than nondominant extremity difference (p0.05). However, the difference between these wasn’t 10% which is considered as critical level considering disability. In conclusion, it is found out that H/Q dominant-nondominant ratio of sportsmen who participated in this study aren’t at a level which primarily cause disability, but at a level adopted within limits. In other words, it is determined that there is no disability tendency and development of strength imbalance of sportsmen. This case has shown that footballers and wrestlers trained with correct and scientific training methods.