Makale özeti ve diğer detaylar.
Bu çalışmada, ölümün bir çeşidi olan evlat acısı üzerinde duruldu. Giriş’te ölüm hakkında çok kısa bilgi verildikten sonra ölümün bir türü olan evlat acısına geçildi. Ölümün bu şeklinin bizdeki yansımalarına geçmeden önce bizim dışımızdaki edebiyatlardan bu acıyı yaşamış birkaç edebiyatçıdan bahsedildi. “Tanzimat’tan Önce” adını verdiğim bölümde evlat acısının İslamiyet’ten önceki dönemden Tanzimat’a kadar olan asırlar içindeki durumu anlatıldı. “Tanzimat’tan Sonra” adını verdiğim bölümde ise Tanzimat’ın ilanından bugüne kadar olan dönemde yaşanan evlat acısından, bu acının edebiyata aksinden bahsedildi. Bu duruma örnek olarak Abdülhak Hamit Tarhan, Fethi Naci, Halit Ziya Uşaklıgil, Peyami Safa, Recaizâde Mahmut Ekrem gibi edebiyatçılar üzerinde duruldu. Bu kişiler ele alınırken onların, çok sevdikleri ama kaybettikleri çocukları, onlarla ilgili anıları, kaybettikten sonra neler yaşadıkları anlatıldı. Sonrasında edebiyatçıların vefat eden çocukları münasebetiyle kaleme aldıkları eserlerden bahsedildi. Sonuç bölümünde kısa bir değerlendirme yapıldı. En son kısma da faydalandığımız kaynakları belirttiğimiz bibliyografya eklendi.
In this study, the subject of death is usually a particular type of death, which focused on pain of adoption. After giving information about the death of a particular type of death was passed to the pain of the son. Reflections on the shape of death in us before we have experienced this pain a few writers mentioned in literatures other than ourselves. "Tanzimat Before” I gave the name of the Tanzimat period as part of the centuries before Islam, son of his pain in the situation described. One hundred seventy years covering the defect and the "Tanzimat After” I gave the name of the section in the period until the adoption of the administrative reforms since the proclamation of the pain, the pain expressed in literature and so it told otherwise mentioned. That is the subject of this chapter, the general death of the son of the pain of death has been switched to a more private. As an example of this situation Abdulhak Hamit Tarhan, Fethi Naci, Halit Ziya Usakligil, Ismail Safa, Peyami Safa, Omar Bedrettin Usaklı, Recaizade Mahmut Ekrem, Samih Rifat, focused on the poems of such writers. When considering these people they think about death, but they lost their beloved children were informed about the next. These are the people who lose their children, memories of the most valuable assets, after losing what their told. Afterwards, the deceased man of letters were written by children to mark the mentioned works. The result was a brief discussion section. Utilizing the resources mentioned in the bibliography section was added to the most recent.