Makale özeti ve diğer detaylar.
Nesne ve nesnenin biçimbirimi Türkçe dil bilgisinin önemli sorunlarından biridir. Türk dilcileri genellikle nesneyi ya nesnenin biçimbirimi ve islevinden ya da sadece islevinden hareket ederek belirlemistir. Bazı dilciler ise fiil-tamlayıcı iliskisi bakımından nesneyi zorunlu sentaktik bir unsur olarak kabul etmistir. Bu farklı yaklasımların bir sonucu olarak Türkçede +E, +DE, +LE durum ekli nesnelerin oldugu ileri sürülmüstür. Böylece birbirleriyle çelisen nesne türleri ortaya çıkmıstır. Nesne hakkında ileri sürülen tüm fikirler, nesne belirleme sorununu ve karmasasını dogurmustur. Bu noktada nesnenin kolayca belirlenebilmesi için, + ve +Ø akuzatif durum biçimbirimlerinden hareket edilmesi gerektigi, nesnenin “etkilenen” semantik rolü dısında farklı rolleri isaretleyebilecegi ve fiilin gerek duydugu zorunlu sentaktik istemlerinden ayırt edilmesi gerektigi anlasılmıstır.
The object and its morpheme is one of important problems in Turkish grammar. Turkish workers generally determine object using either morpheme and function of object or only its function. Some of them have accepted object as a obligatory syntactic valency from the point of view of verb-coplement reletion. As a result of this different approachs, in Turkish it has been claimed that there are +E, +DEN, +LE morphememarked objects. Therefore object sorts being in contradiction with each other have occured. All of assertion which being claimed on object caused the problem and confusion of identifying object. In this point, it seem that to identify object easily, + and +Ø accusative case-marker morphemes must be used, and accusative case has marked not only “patient” semantic role and different semantic roles or case, and it must be distinguish betwen object and obligatory syntactic valency that verb requires