Makale özeti ve diğer detaylar.
Türk yaylı çalgılarından kemençe, 18. Yüzyıl’dan bu yana Klâsik Türk Müzii’nde önemli bir yer tutmutur. Çalı tekniindeki güçlüklerin belirlenmesi ve icrasının eitime dayalı olarak geliebilmesi için kemençenin geleneksel tavrının kapsamlı olarak incelenmesi gerekmektedir. Günümüz kemençe icrasının teknik ve üslup eitiminde yaanılan güçlüklere çözüm getirilebilmesi amacıyla, var olan eski ses kayıtlarının incelenmesi ile doru sonuçlara ulaabilmek mümkündür. Geleneksel kemençe tavrının incelenmesinde öncelikle, Anadolu ses kayıt tarihindeki en eski kemençe icracısı Tanbûrî Cemil Bey ile balanılması uygun görülmütür. Bu amaç dorultusunda, Cemil Bey tarafından ta plaklarda kemençe ile icra edilen saz eserleri kayıtları notaya alınmıtır. Aynı dönemde basılmı olan edisyonlar ile karılatırmalı olarak incelenen kayıtlar arasındaki icra farklılıkları tespit edilmitir. Belirli süsleme isimleri altında kategorize edilen bu veriler, kullanıma göre en fazladan en aza doru sıralanmıtır. Böylece, Tanbûrî Cemil Bey’in kemençe ile saz eserleri icrasında kullanmı olduu karakteristik ornemantasyon teknii tespit edilmitir. Ayrıca bu teknik dönemin hafızlarının teknii ile büyük benzerlik taıdıından, Cemil Bey gibi dier usta müzisyenlerin de birbirlerinden etkilenmi olabilecekleri varsayımına ulaılmıtır. Geleneksel kemençe tavırları içinde Cemil Bey’in tavrına yönelik bu çalıma ile, günümüzde ve gelecekte yazılacak kemençe metotlarında üslup ve teknik eitimi açısından önemli bir rol tekil edecei, aynı zamanda modern kompozisyon tekniklerinde faydalı olabilecei amaçlanmıtır.
Being one of Turkish stringed instruments, kemence has had a significant place in Classical Turkish Music since the 18th century. To determine the difficulties in its playing technique and improve its interpretation on the basis of education, it is necessary to analyse its traditional style in a comprehensive way. The analysis of old records makes it possible to get true results in order that today’s kemence interpretation can provide solutions to the difficulties encountered in stylistic and technical education. Having been the earliest performer of kemence in Anatolian record history, Tanbûrî Cemil Bey is thought to be adequate to start with in the analysis of traditional kemence style. Accordingly, the records of instrumental compositions interpreted by Tanbûrî Cemil Bey have been written on notation. Interpretation differences have been observed between the records analysed comparatively with the editions published in the same period. Having been categorised under certain ornamentation names, this data has been ranked from the most to the least. Thus, the characteristic ornamentation technique has been observed in Tanbûrî Cemil Bey’s performance of kemence. Furthermore, it is come to such a supposition that other professional musicians like Tanbûrî Cemil Bey may have been influenced by one another as the technique in question has great similarities with the technique of hafez’s at that period. Through this work on Tanbûrî Cemil Bey’s style among traditional kemence styles, it has been aimed to demonstrate that it will play an important role for the stylistic and technical education in kemence methods which are created today and will be in future and at the same time, be beneficial in modern composition techniques.