Izmir şer’iyye sicillerine yansıyan ihtida vakaları

Osmanlı Devleti XIX. yüzyılda Avrupalı Devletlerinin baskıları sonucu hukuki anlamda bir takım düzenlemeler yapmak zorunda kaldı. Mısır meselesinde Avrupalı Devletlerinin de deste
ini almak amacıyla 1839 yılında Tanzimat Fermanı yayınlandı. Bu ferman ile hukuki manada Osmanlı Devleti'nde yeni bir dönem balamı oluyordu. er’i ve Örfi hukuka göre yönetilen devlet kurumları bu tarihten sonra tebaasının tamamına eit davranıyordu. Müslim, gayr-i Müslim ayrımı ortadan kalkıyordu. Avrupalılar yapılan bu yenilikleri yeterli görmüyorlardı. Bunun sonucunda 1856 yılında yayınlanan Islahat Fermanı ile Müslim gayr-i Müslim ilikileri tekrar düzenliyordu. Tanzimat Fermanı'nın yayınlandı
ı tarihten önce slâm hukukuna göre ihtidâ etmek normal bir olaydı ve üstelik devlet ve halk tarafından tevik görmekteydi. slâm dininden çıkmak yani irtidâ, slâm hukuku ve toplum tarafından cezası a
ır olaylar arasında görülmekte idi. Tanzimat ve Islahat Fermanlarının yayınlanmasının ardından, ülkenin birçok yerinde daha önce slâm’ı kabul edip gizli gizli eski dinlerini devam ettirenler tekrar ortaya çıkma
a balamılardır. Bu dönemde slâm dinini tercih edip ihtidâ etmek isteyenlere gayr-i Müslim halk ve kiliseler baskı yapma
a balamılardır. Buna ra
men Tanzimat sonrası döneme ait zmir er’iyye sicillerinde oldukça fazla ihtidâ hareketi oldu
u görülmektedir. Ticarî açıdan önemli bir mevkide olan zmir’de Yahudiler aileleri ile beraber en çok ihtidâ eden topluluk olarak göze çarpmaktadır. Yahudileri sırasıyla Rum ve Ermeniler en çok ihtida eden topluluk olarak takip etmektedirler. slâmı seçenler sadece zmir halkı de
ildir. zmir’de ülkenin farklı yerlerinden gelen gayr-i Müslimler de ihtidâ etmilerdir. htidâ edenlerin ço
unlu
unu kadınlar oluturmaktadır. htidâ edenlerin büyük ço
unlu
u yani % 80'den fazlası on be ilâ otuz ya arası ahıslardan oluşmaktadır. Gençler ve kadınlar din de
itirme
e daha müsait bir yapıdadırlar.

ihtida ,

İzmir ,

Yahudiler ,

Rumlar ,

In the 19 th century, the Ottoman State had to make some regulations due to repressions from the European countries. The get the support of the European states in conflict about Egypt, the Ottoman State declared the Rescript of Gülhane in 1939. With this rescript, a new era in the legal system started in the Ottoman Empire. State institutions ruled according to religious and tacit laws started to treat every citizen equally with the declaration of the rescript. Muslim-non-Muslim discrimination was abolished. The Europeans did not find this reform movement satisfactory. As a result, the Reclamation Rescript was declared in 1856 to regulate Muslim and non-Muslim relations. Prior to the declaration of Rescript of Gülhane, according to Muslim religion, embracing the Islam was considered to be normal; moreover, it was encouraged by the state and public. On the other hand, abandoning Islam was regarded by Islamic law and public as an act that should be severely punished. Following the declaration of Rescripts of Gülhane and Reclamation, in many parts of the country, people who previously embraced Islam but pursuing their original creed started to emerge. In this period, those who embraced Islam but wanted to abandon it started to put pressure on the Muslim population and churches. However, many cases of embracing Islam were found in zmir court records in the period following the declaration of the Rescript of Gülhane. Jews living in zmir were commercially very powerful and the most cases of embracing Islam were seen in this Jewish community. Greeks and Armenians followed them. Those who were embracing Islam were not only the residents of zmir. Many people coming from the different parts of the country embraced Islam, as well. Majority of those embracing Islam were women. High majority of these people were between 15 and 30 years old. Young people and women have more suitable nature to tergiversate.

Embracing Islam ,

Greek ,

Armenia ,