Makale özeti ve diğer detaylar.
Divan siirinde sevgili ile ilgili anlatımlar, çogu zaman onun dudak, yüz, saç ve boy gibi çesitli güzellik unsurları üzerinde yogunlasmakla birlikte; köyü, yolu, ayak topragı ve esigi gibi unsurlar da özellikle âsıgın yasantısının ve duygusal yapısının anlatımında üstlendigi rollerle dikkat çekicidir. Bunlar içerisinde sevgili esigi, âsıkla sevgili arasında sınır teskil etmesi ve sevgiliye çok yakın olmakla âsıklık hâllerinin ve âsık ile sevgili arasındaki münasebetlerin en renkli ve yogun biçimde yasandıgı yer olması gibi yönlerden ön plana çıkar. O, sevgiliye nispetle yücelik, âsıga nispetle mahviyet gibi temelde birbirine zıt özelliklerin en asırı sekilde yüz yüze geldigi ve âsıgın sevgili adına, kendi varlıgıyla yaptıgı kanlı hesaplasmanın en uç noktalarda sergilendigi bir zemindir.
In The Classical Turkish Poetry, expressions about the beloved, significantly focused on her beauty elements such as lips, face, hair and height. However; elements such as her village, path, threshold and soil that touched her foot are striking especially with roles on narrating the lovers’ life and emotional structure. Among these her threshold comes to foreground, aspects from composing a borderline between beloved and lover and because of too close to beloved, being a place where lived love situations and relations between lover and beloved with the most intensiveliy and colourfully ways. t is a ground that becomed face to face some opposite features such as ‘nobility’ compared to beloved, ‘destruction’ compared to lover and exhibited bloody struggle of lover with own existence in beloved’s name on the most extreme points.