şiddet içermeyen eylemler ve ulusal güvenlik

Sosyo-politik nedenlere dayalı çatışmaların çözümünde uzlaşma, anlaşma, arabuluculuk gibi barışçı yöntemlerin kullanımı çok eskilere dayanmaktadır. Fakat pasifist yöntemlerle iktidarı değişime zorlamak daha çok 20`nci yüzyılın bir fenomenidir. Mahatma Gandhi`den Nelson Mandela’ya kadar örnekleri bulunan pasif direniş eylemleri, günümüzde şiddet içermeyen eylemler (nonviolance) olarak kavramsallaşmış ve alternatif bir çatışma çözüm yöntemi olarak görülmeye başlanmıştır. Başlangıçta spontane ve sıradan insanların katilimi ile başlayan bu barışçı eylemler 2000 yılında Sırbistan`da kurulan OTPOR ve CANVAS ile birlikte planlı ve eğitimli eylem stratejilerine dönüşerek Doğu Avrupa, Orta Asya ve Orta Doğu`ya devrim ihracı için kullanılan transnasyonal muhalefet üretim stratejisi haline dönüşmüştür. Bu bağlamda katılımcı demokrasinin gelişimi için faydalı olacağı düşünülen şiddet içermeyen eylemler, manipülasyona ve paralizasyona açık olması nedeniyle aynı zamanda ulusal güvenlik riskleri taşımaktadır. Bu makale şiddet içermeyen eylem stratejilerini konstrüktivist bir yaklaşımla eleştirmekte ve ulusal güvenlik için taşıdığı riskleri betimsel araştırma yöntemleri ile irdelemektedir. 

Çatışma ,

Çatışma Çözümü ,

Şiddet İçermeyen Eylemler ,

Otpor ,

Using of peaceful methods for conflict resolution such as agreement, mediation and reconciliation has historical background. But pacifism to force power change in politic is modern phenomena of 20th century. Pacifists’ resistance methods which are well known from Mahatma Gandhi to Nelson Mandela are called as “nonviolence” and used for alternative dispute resolution method now. But nonviolence has been a planed and educated action strategy after the foundation of OTPOR and CANVAS in Serbia after 2000 while it was peaceful resistance with spontaneously attendance of ordinary people. And then it is used for manufacturing of transnational dissent and exporter of the revolution in East Europe, Middle Asia and Middle East. Hence nonviolence has capacity of becoming threat for national security because of openness for manipulation and paralysation as well as becoming enhancer of participatory democracy. So, this paper criticise nonviolent struggle by using constructivist approaches in the context of national security. Descriptive methods has been used for this research.

Conflict, ,

Conflict Resolution, ,

Nonviolence and Otpor ,