Makale özeti ve diğer detaylar.
Aşk teması tarihin her döneminde edebiyata konu olmuş ver farklı kalemlerde hayat bulmuştur. Adeta ortak bir dil gibi yazının çeşitli türlerinde var olan “aşk,” Kerime Nadir’in Samanyolu, Elif Şafak’ın Aşk ve Ovidius’un Aşk Sanatı adlı eserlerinde ortak alt temalar aracılığıyla eserleri birbirine bağlamaktadır. Üç eserin “aşk” teması odağa alınarak incelenmesi; değişim, sabır ve risk alt temalarının eserler arası bir köprü niteliği taşıdığını göstermektedir. Cumhuriyet döneminden okuyucuya seslenen Nadir eserinde aşkı merkeze alarak tarihsel döneme ışık tutarken, Şafak 21. yüzyıldan okuruna seslenmektedir. Ovidius Naso ise Aşk Sanatı’nda döneminin dışına çıkan ve her iki eserinde söylemlerine destek sağlayan evrensel bir bakış açısı geliştirmektedir. Dolayısıyla, Ovidius “aşka” dair söylemleri ile Şafak ve Nadir’in eserlerinin okunmasına içsel bir ses edasıyla katkı sağlamaktadır. Bu bağlamda incelendiğinde, okuyucuya farklı tarihsel dönemlerden seslenen yazarların karşılaştırmalı olarak okunması “aşk” temasının üç eserde de ortak alt temalar, benzer karakterler ile birbirlerine bağlandıklarını açığa çıkmaktadır.
Throughout the history, love, as a theme, has always been part of literature and recreated through different authors. In Elif Şafak’s Aşk, Kerime Nadir’s Samanyolu and Ovidius’s Aşk Sanatı, “love,”as a theme, connects the works through similar sub themes. Analyzing three works via locating love at the center of the reading process brings light to find out common sub themes; alternation, patience and risk that acts like a bridge among the three works. While Nadir adddresses the reader from the Republican period, Şafak addresses from 21st century while putting “love” at the center of her text. Parallel to Nadir’s and Şafak’s discourse, Ovidius Naso builds a univerasal discourse that builds up Nadir’s and Şafak’s works like an inner voice. From this perspective, the comparative analysis of the three authors, who addresses their readers from different historical periods, gives way to reveal that the three works are connected to each other through common themes.