Makale özeti ve diğer detaylar.
Bu çalışmada, Persis M. Karim’in “Nar” şiirinde ve Naomi Shihab Nye’in ise ‘Babam ve İncir Ağacı” şiirinde babalarının, A.B.D.’ye göç ettikten sonra yeni bir çevreye uyum sağlama sürecinin neden olduğu ruhsal sıkıntıları gidermek amacıyla doğaya duyulan ihtiyacı nasıl gösterdikleri tartışılmaktadır. Söz konusu şairler ve babalarının, nar, incir ve incir ağaçlarına yüklediği anlamları, bu şiirlerde yansıtıldığı gibi, kendi kültürleri hakkındaki duygularını ve göç ettikleri ülkedeki nasıl toplumsal aşağılanmayla yüzyüze kaldıklarının anlaşılmasında önemli rol oynamaktadır. İran kökenli Karim ile Filistin kökenli Nye, söz konusu şiirlerde babalarının, doğanın bu öğelerine olan duygusal bağları üzerine yoğunlaşmışlardır. Şairlerin bu meyvelere bağlanışları bunların ardındaki güdülerin göçmen psikolojisi ve yaşama ve canlılara duyulan sevgi açısından değerlendirilmektedir. Şairler ve babalarının yeni çevreye uyum sürecinde karşılaştıkları yeni durumla bağlantılı kuramlarının bazı özelliklerini içsel tatmin duygusunu yaşadıkları gözlenmektedir. Bu meyve ve ağaçlarla benliklerini ve kendi öz kültüründen bir süre beslenmiş ve şekillenmiş olan kimliklerinin yabancı bir ülkede yeniden yapılandırma açılarından incelenecektir.