Makale özeti ve diğer detaylar.
2010 yılında Tunus’ta başlayan ve daha sonra bütün Ortadoğu coğrafyasını etkisi altına alan ayaklanmalar 2011 yılında Suriye’ye de sıçramıştır. İsyanın başlangıcında barışçıl bir şekilde yapılan protestolar Esed yönetiminin ayaklanmaları bastırmak için halka karşı şiddet kullanmasıyla bir iç savaşa evrilmiştir. Bu iç savaş birçok bölgesel ve küresel aktörü kendisine çekmiş ve her bir aktör kendi çıkarları doğrultusunda bu savaşa doğrudan veya dolaylı bir şekilde dâhil olmuştur. Bu aktörlerin başında ise İran gelmektedir. Bu çalışmada İran’ın Arap Baharı ayaklanmalarından sonra Suriye politikasını anlamak temel amaçtır. Bu bağlamda İran’ın Arap Baharı ayaklanmalarına karşı tutumu, bu tutumun Suriye’de değişimi incelenmiştir. Bu değişimi anlamak adına özellikle İran ile Suriye arasındaki ilişkilerin tarihine bakılmış, yedi aşamadan geçen bu tarihsel süreç 1979’dan günümüze olacak şekilde incelenmiş ve iki ülke arasındaki ittifak ilişkisi anlaşılmaya çalışılmıştır. Sonrasında Suriye’deki savaşa kısaca değinilmiş ve bir durum değerlendirilmesi yapılmıştır. Buna ek olarak İran’ın Suriye iç savaşında Esed rejimine olan desteği ekonomik, siyasi ve güvenlik alanlarında ele alınmıştır. Son olarak İran yönetiminin muhaliflere karşı olan tutumu incelenmiştir. Sonuç olarak İran’ın Suriye politikası, uzun yıllar sonunda bölgede elde ettiği kazanımları sürdürmek ve stratejik amaçlarını gerçekleştirmek için şekillendirilmiştir.
The uprisings that starded in Tunisia in 2010 and then effects throughout Middle East aslo spread to Syria in 2011. The peaceful protests at the begining of the rebellion evolved into a civil war when the Assad administration used violence against the people in order to supress the uprisings. This civil war has attracted many regional and global actors and each of these actors has involved this civil war directly or indirectly in accordance with its own interest. Iran is the prominent of these actors. In this article, understanding to Iran‟s Syrian policy after Arab Spring revolts is the main objective. In this context, Iran‟s posture towards Arab Spring revolts and its change in Syria have been examined. In order to understand this changing, the history of the relations between Iran and Syria which has been gone through seven phases from 1979 until nowadays has been studied. After that the war in Syria has been mentioned and a situation assesment has been made. Moreover, Iran‟s support to Assad regime has be en discussed in terms of economic, political and security fields. Finally, the posture of Iran‟s administration towards opponents has been studied. As a result, Iran‟s Syrian policy has been shaped to maintain its gains after many years in the region and to carry out its strategic objectives.