Makale özeti ve diğer detaylar.
Anayasa'nın 138 'inci maddesinin üçüncü fıkrasında, yasama erkinin kendine özgü yapısı ve diğer erkler karşısındaki etkin konumu göz önüne alınarak, bu erke karşı yargı erkini koruyan özel bir hükme yer verilmiştir. Buna göre görülmekte olan bir dava hakkında yasama meclisinde yargı yetkisinin kullanılması ile ilgili soru sorulması, görüşme yapılması veya herhangi bir beyanda bulunulması yasaktır. Yargı bağımsızlığının korunması amacını güden bu düzenleme ile yasama organı başkan ve üyelerinin, görülmekte olan bir davayla ilgili olarak, yasama faaliyetleri sırasında yargıya telkinde bulunmamaları, yorum yapmamaları ya da somut olayı görüşmeye konu etmemeleri gerekmektedir. Zira yasamanın kendi bilgi edinme ve denetim yolları vasıtasıyla edindiği tespit ve sonuçlar ile yargının soruşturma veya kovuşturma aşaması sonucunda vardığı tespit ve sonuçların farklı olması, yargıyı baskı altına alabileceği gibi kamuoyunda da maddi gerçeğin farklı algılanmasına sebep olabilecektir. Ayrıca görülmekte olan bir davanın yasamanın gündeminde olması bile yargı organını rahatsız etmek için yeterli olacaktır. Anılan sakıncalar nedeniyle yasama organında, soruşturması veya kovuşturması devam eden bir olaya ilişkin olarak soru sorulması, görüşme yapılması veya herhangi bir beyanda bulunulması yasaklandığı gibi meclis araştırma komisyonu kurulması da yasaklanmalıdır
A special provision is foreseen under Article 138/3 to protect judiciary from the legislative branch, taking into consideration the particularities of the legislative branch and its effective position over other branches. Thus, it is forbidden to refer a question to the Parliament and to hold a deliberation or to make a statement on an ongoing case in connection with exercise of judicial power According to this provision intended to protect independence of the judiciary, chairman and the members of the Parliament is under an obligation not to make suggestions and not to make comments or not to make the instant case subjectmatter of a deliberation. The possibility that the conclusions and findings reached by the judiciary and the legislative branch by way of its own supervision and information-accessing methods are different can put the judiciary under pressure. In addition, it can give rise to different perception of the substantial facts in public opinion. Furthermore, even the inclusion of an ongoing case heard by the judiciary in the agenda of the Parliament can be a sufficient ground to bother the judiciary. Given the above considerations, it is forbidden in the Parliament to refer a question or to hold a deliberation or to make a statement on an ongoing investigation or case. Moreover, establishment of an inquiry commission in the Parliament is forbidden for this purpose.