Boşanmış veya nikâhsız birliktelik yaşayan kadının 4320 sayılı kanun kapsamında korunması

Türk hukukunda, resmî evlilik dışı birlikteliklerdeki kadının eş şiddetinden korunması, mahkemelere başvurulacak kadar önemli ve sık rastlanan bir sorundur. Bu konuda ilk derece mahkemeleri arasında uygulama birliği olmadığı gibi Yargıtay‟ın ilgili hukuk ve ceza dairelerinin kararları arasında da görüş birliği bulunmamaktadır. Medeni Kanunun evli kadına, tek eşlilik, başta miras ve emeklilik hakkından yararlanmak gibi birtakım sosyal haklar olmak üzere, birçok üstünlük sağladığı tartışmasızdır. Aslında sorun, 4320 sayılı Yasadan nikâhsız birliktelik yaşayan kadının yararlanması halinde Medeni Kanunun, kadına resmi evlilikle sağladığı üstünlüklerin değersizleşip değersizleşmeyeceği noktasında düğümlenmektedir. Oysa koruma kararıyla, Medeni Kanun'un evli kadını koruyan niteliği çiğnenmemekte, nikâhsız kadın açısından boşluk yaratılmamaktadır. Yapılan, sadece binlerce yıldır kadın aleyhine sürüp gelen eş şiddetinden bir grup kadının daha korunmasını sağlamak, kapsamı genişletmektir. Ne yazık ki AİHM tarafından kadını aile içi şiddetten koruyamadığı için verilen ilk mahkûmiyet kararı Türkiye aleyhinedir. Kararın ardından gösterilen tepkiler, duygusal olup Türkiye‟nin bu alanda çok yol aldığı ve kararın haksız olduğu biçimindedir. Oysa karar dikkatli okunduğunda Türkiye‟nin kadını etkili biçimde koruyamadığı için cezalandırıldığı görülecektir. Öte yandan AİHM kararları bağlayıcı olduğu için mahkemenin özellikle konumuza ilişkin ve ülkemiz hakkındaki kararlarının bilinmesinde yarar vardır.

Kadının korunması ,

Boşanan ya da resmi evlilik dışı birlikte yaşayan kadının korunması ,

Kadına yönelik aile içi şiddet ,

4320 sayılı Kanun ,