Metinlerarasılık bağlamında tahsin yücel’in ‘yalan’ adlı romanı

Temelini Postmodernizm ve Yapısökümcülük’ten alan Metinlerarasılık, başta Kristeva olmak üzere Barthes, Riffaterre, Genette gibi birçok dilbilim ve göstergebilimcinin geliştirdiği bir metin çözümleme yöntemidir. Söz konusu yönteme göre her metin, kendinden önce üretilmiş metinlerle doğal bir bağ kurmaktadır; bu doğrultuda bir metnin okuyucusu kadar anlamı vardır ve her okuma, okuyanın bilgi birikimine ve okuma sürecine bağlı olarak değişebilmektedir. Bu çalışmanın amacı Tahsin Yücel’in ‘Yalan’ adlı romanını metinlerarası ilişkiler bağlamında değerlendirmektir. Söz konusu değerlendirme alıntı-gönderge ve anıştırma öğeleri üzerinden yapılmıştır. Çalışmada ‘Yalan’ romanında metinlerarası öğelerden alıntı-gönderge yöntemleri ile anıştırma yönteminin sıklıkla kullanıldığı, söz konusu kullanımların metni çeşitli açılardan güçlendirdiği; metinlerarası öğelerin kahramanın özellikleri hakkında okuru bilgilendirme, karakterlerin ruhsal dönüşüm süreçlerine katkıda bulunma, olay örgüsüne katkı sağlama gibi işlevlerde kullanıldığı sonucuna ulaşılmıştır. Söz konusu öğeler, romanın çoksesliliğini güçlendirmekle birlikte okurdan geniş bir entelektüel bilgi istemektedir. Romanda alıntı-gönderge öğeleri doğrultusunda oluşturulan metinlerarası ilişkilere bakıldığında Çağdaş Türk Edebiyatı ve Dünya Edebiyatı yazar ve eserleri aracılığıyla gerçekleştirilen metinlerarasılık görünümlerinin yanı sıra müzik, resim, felsefe, dilbilim gibi alanlara yönelik yapılan metinlerarasılık görünümleri yer almaktadır. Öte yandan romana anıştırma öğeleri açısından bakıldığında yazarın önceki kitaplarına ve dünya edebiyatından iki romana yönelik izlek ve karakter özellikleri bağlamında yaptığı metinlerarasılık görünümlerine rastlanılmıştır. Bu bağlamda, inceleme konusu roman metinlerarasılık açısından çoksesli bir anlatı olma özelliği taşımaktadır.

Postmodernizm ,

Yapısökümcülük ,

Metinlerarasılık ,

Yalan ,

Tahsin Yücel ,

Intertextuality is the basis of Postmodernism and Deconstructionism and it is a text analysis method which developed such a linguists and semiotician like Kristeva, Barthes, Riffaterre, Genette. According to Intertextuality, each text connects a spontaneous relation and, in this context each text has meaning to its reader depends on reader’s knowledge and process of reading. The aim of this study is to evaluate the Intertextuality concept in historical process and to analyze Tahsin Yücel’s novel, Yalan, as part of Intertextuality. The evaluation carried on from the point of citation-reference and allusion. In the study, the researcher discovered that the intertextual units which citation-reference and allusion uses typically in the Yalan and the point of question usages strengthens to this novel from various aspects. These intertextual units’ intended uses basically for informing the reader about the characters’ features and contributing the characters’ physiologic conversion process and contributing to the pilot. In this context these units strengthens the novels polyphonic features and also demands intellectual knowledge from the reader. In the novel, the author uses not only contemporary Turkish literature and world literature’s authors but also using citation -reference and allusion methods about music, paint, philosophy, linguistics fields. On the other hand, when the novel analyzed in terms of allusion units, the researcher observed that the author uses both him former novels and two novels from world literature in terms of theme and characters’ features. In this context, the novel has characteristic of being polyphonic narration about Intertextuality.

Postmodernism, ,

Deconstruction, ,

Intertextuality, ,

Yalan, ,

Tahsin Yücel ,