La place de la grammaire dans les methodes de fle des annees 60 jusqu a nos jours

Dans cette recherche, nous avons tenté d‟examiner la place de la grammaire dans les méthodes de FLE. Les méthodes ont été choisies et étudiées du point de vue comparatif pour mieux analyser les procédés et les évaluations des activités. Nous avons pris en main des méthodes dites "traditionnelles‟ qui comprennent la méthodologie directe (MD) de 1901 aux années 60, la méthodologie audio-orale (MAO) de 1940 à 1970, la méthodologie structuro-obale audio visuelle (SGAV) de 1960 à 1970 et des méthodes dites "modernes‟ qui comprennent l‟approche communicative (AC) de 1970 aux années 2000 et enfin une méthode actuelle dite (co-) actionnelle. Pour les méthodes traditionnelles, essentiellement nous en avons examiné trois parmi elles qui sont: Cours de Langue et de Civilisation Français, Le Français Accéléré et Intercode en raison de leur affinité et du déroulement de la leçon considéré plutôt classique. Ces méthodes considèrent la grammaire formelle, et l‟applique structuralement et explicitement. Quant aux méthodes modernes, l‟approche communicative et la méthode co-actionnelle, nous avons exploré Festival et Métro Saint-Michel. Tout au contraire des méthodes traditionnelles, celles-ci prennent en compte les actes de parole, les situations, les notions fonctionnelles et les appliquent à une grammaire implicite. Nous avons concrétisé notre point de vue, en nous basant toujours sur les exemples et les recensements tirés des méthodes citées. Et nous avons abouti à une conclusion qui nous a permit de voir quels devraient être les objectifs et les procédés d‟apprentissage de la grammaire, selon les besoins langagiers de l‟apprenant.

Les Méthodes Traditionnelles ,

La Grammaire ,

Les Exercices Grammaticaux ,

Les Méthodes Modernes ,

Geleneksel Yöntemler ,

Çağdaş Yöntemler ,

Dilbilgisi ,

Bu araştırmada, ikinci veya üçüncü dil olarak Fransızcanın öğretiminde kullanılan ve Fransızcada "metot" sözcüğüyle karşılık bulan "ikinci dil olarak Fransızca öğretimi amaçlı" yazılmış ders kitaplarında dilbilgisine verilen yeri irdelemeye çalıştık. Ele aldığımız kitaplar, etkinliklerin süreçlerini ve işleyişlerini daha iyi çözümleyebilmek bakımından, karşılaştırmalı bir yaklaşımla seçilmiş ve incelenmiştir. 1901‟den 60‟lı yıllara kadar süren doğrudan metot (MD), 1940‟dan 1970‟e kadar devam eden işitsel sözel metot, 1960‟dan 1970‟e kadar süren genel yapısalcı görsel işitsel (SGAV) yöntemleri içeren ve "geleneksel‟ denilen metotlarla 1970‟den 2000‟li yıllara kadar süren iletişimsel yaklaşım (AC) ve nihayet koaksiyonel denilen çağdaş bir yöntemi içine alan "çağdaş‟ yöntemleri ele aldık. Geleneksel yöntemler için özellikle aralarından üç tanesini inceledik. Aralarındaki benzerlikleri ve daha çok geleneksel olarak değerlendirilen ders akışı nedeniyle isimleri Cours de Langue et de Civilisation Français, Le Français Accéléré ve Intercode olan bu metotlar tercih edilmiştir. Bu yöntemler dilbilgisini biçimsel olarak değerlendirir ve onu yapısalcı ve açık bir biçimde uygularlar. Çağdaş metotlar iletişimsel yaklaşım ve koaksiyonel metoda gelince de Festival ve Métro Saint-Michel‟i inceledik. Geleneksel metotların tam tersine bunlar söz edimlerini, durumları, işlevsel kavramları hesaba katarak ve bunları örtülü bir dilbilgisine uygularlar. Bakış açımızı her zaman belirtilen kitaplara dayalı olarak seçtiğimiz örneklerle somutladık. Öğrenenin dilsel gereksinimlerine göre dilbilgisi bakış açıları ve öğrenme süreçlerinin neler olması gerektiği görme olanağı veren bir sonuca ulaştık.

Dilbilgisel Alıştırmalar ,