Henry blount’ın yakın doğu’ya seyahat (1634) adlı eserinde “barbar terimini” anlamını yeniden yorumlaması

Henry Blount‟ı Yakın Doğu’ya Seyahat (1634) adlı esri bir Rönesans metnidir. Bu metin Osmanlı ve Türkler konusunda yazılan ve Şarkiyatçı yaklaşım olarak da bilinen geleneksel bakış açısında biraz daha farklı bir yaklaşımla yazılmıştır. Öncelikle, Blount Türkler konusunda dürüst ve adaletli olacağına söz vermiştir. Seyahatname yazarlarının önyargılarından uzak duracağına ve gördüklerini tarafsız olarak yansıtacağını iddia etmiştir. Blount Osmanlı toplumunu anlatırken, onların ilerlemesini ve güçlü bir medeniyet olmasını “kılıç” metaforu ile açıklamıştır. Blount‟a göre Osmanlıların medeniyetinin gücü kılıçlarındaki güçten, yani savaştaki başarılarından kaynaklanmaktadır. Burada ilginç olan ise Blount‟ın “kılıcı” bir ilkellik ölçüsü olarak değil bir medeniyet ölçüsü olarak kullanmasıdır. “çok eşlilik, içkinin yasak olması” bir taraftan ülke nüfusunu artırırken, bir taraftan da askerlerin karakterinin daha sağlam olmasına katkıda bulunmaktadır (78)-82). Ayrıca Osmanlı İmparatorluğu bir zamanlar antik kültürlerin beşiği olan ülkelerin yönetimini ele geçirmişlerdir. Bu durum zamanla Osmanlı kültürü ile bu antik kültürlerin kaynaşmasını sağlayacak ve Osmanlı kültür seviyesi daha mükemmel bir duruma gelecektir (84). Bu çalışmanın amacı Blount‟in Yakın Doğu’ya Yolculuk (1634)adlı eserinde Osmanlı toplumuna bakışını anlatacaktır.

Osmanlı ,

Rönesans ,

Seyahatname ,

Sömürgecilik ,

Yakın Doğu ,

Henry Blount writes A Voyage into the Levant is a Renaissance text. Blount‟s Voyage is different from the general travel writings to a certain degree. Firstly he claims to be honest and objective about Turks. Secondly, he claims to avoid the general subjective tendency of the travelers and describe the Turks as objectively as possible. He thinks that the common tendency of the travelers to repeat the stereotypes blinds the perspective and makes us ignorant of the advancement of the civilization. Blount uses the „sword‟ as a metaphor to interpret the advancement and victory of the Ottoman Empire. He says: „The Turkish religion favors hope above fear and paradise above hell thus fills the mind with courage for the military purpose‟. According to Blount, the permission for polygamy „makes numerous People‟, the prohibition of wine „hardens the Soldier, prevents disorder, and facilitates public provision‟ (78-82). In addition, since the Ottomans inhabit countries once filled with wits, wise men and „the greatest Divines, Philosophers and Poets in the world‟ it seems likely that the marriage with the ancient, local and Ottoman culture will in the process of time „gentlize‟ the military spirit of the Empire (84). The present study aims to discuss Blount‟s perception of the Ottoman society in A Voyage into the Levant.

Ottoman, ,

Levant, ,

Colonialism, ,

Renaissance, ,

Travel Writing ,