Makale özeti ve diğer detaylar.
Anadolu Türklüğünün kendi iç dinamikleri bağlamında oluşturduğu bir tip olan 'Bektaşî' fıkra tipi, tarihimizin farklı dönemlerinden bugüne dek geçerliliğini korumayı başaran sitemleri, itirazları, naif nükteleri ile halkın eleştirel sesi olma özelliğini hâlâ sürdürmektedir. Genel olarak Bektaşî fıkraları Osmanlı klasik dönemine işaret eder gibi algılansa da, bu çalışmada söz konusu fıkraların teşekkülüne zemin hazırlayan etkenler daha erken bir aşamaya, tarikatın teşekkül sürecine inilerek değerlendirilecektir. Böylelikle siyasal otoriteyle gerilimli, çoğu kez ona karşı alaycı, dinsel açıdan amelî manada genel toplum yapısından farklı bir görünüm arz eden; hatta bazen yaradan ile de senli benli konuşan Bektaşi tipini oluşturan şartların daha anlaşılır olması amaçlanmaktadır.
The Bektashi anecdotes have been developed in relation to the traditional Turkish/Anatolian Bektashi religious order. The jokes/stories and anecdotes of the Bektashi continue to exemplify the people's critical voice in Turkey. While many of the anecdotes of the Bektashi are from the period of the Ottoman Empire we seek to go deeper into this religious order and understand the factors that created their anecdotes/stories and jokes. Our intent is to study how the religious order itself was created. We shall understand the Bektashi culture by discussing how the Bektashi speak in the first person with God and how they appear relaxed regarding religion (as opposed to the general populace of Sunni Turks). We shall also study the Bektashi's playful posturing with political authority.