Makale özeti ve diğer detaylar.
Araştırmacılar, günümüz Türkiye Türkçesindeki yardımcı ünsüzlerin mahiyeti, sayısı ve adlandırılışı konularında farklı görüşler ileri sürmektedirler. Bu görüş ayrılıkları konunun öğretimine yansımaktadır. Özellikle, bu durumun, öğretmenlerin/milli eğitimin bakışı ve akademisyenlerin/edebiyat fakültelerinin bakışı şeklinde, ilk ve ortaöğretim ile yükseköğretim kademeleri arasında sınıfsal bir nitelik kazanması, Türkçenin öğretimi açısından olumsuz bir durum arz etmektedir. Bu araştırmada; anılan yaklaşım farklarının temelinde yatan nedenler, konuyla ilgili olarak akademik düzeyde üretilen bilgilerin ilk ve ortaöğretimdeki Türkçe öğretimine yansıyıp yansımadığı, Türkiye Türkçesinin yardımcı ünsüzlerinin hangileri olduğu/olması gerektiği tespit edilmek istenmiştir. Bu amaçla, konuyla ilgili akademik eserler, ilk ve ortaöğretimdeki ders kitapları incelenmiş, ilk ve ortaöğretimdeki sınıf, Türkçe ve edebiyat öğretmenlerine yönelik bir anket düzenlenmiştir. Elde edilen verilerden, görüş ayrılıklarına, büyük ölçüde konuyu değerlendirmede esas alınan yöntem farklılıklarının neden olduğu; /y, ş, s, n/ ünsüzlerinden sadece /y/'yi veya /n/ ve /y/'yi yardımcı ünsüz olarak kabul edenlerin, konuya daha çok art zamanlı yöntemle baktıkları, ancak bu bakış tarzıyla üretilen bilgilerin, konunun ilk ve ortaöğretimdeki anlatımına hemen hiç yansımadığı anlaşılmıştır. Çalışmada, yardımcı ünsüzlerin öğretiminde, eş zamanlı bakış yönteminin esas alınması gerektiği sonucuna varılmış, bu bakış yöntemiyle yapılan değerlendirmede, ister ünlü-ünlü, ister ünlü-ünsüz, isterse ünsüz-ünlü bağlamında türesin, /y, ş, s, n/ ünsüzlerinin, günümüz Türkiye Türkçesinin yardımcı ünsüzleri olduğu saptanmıştır. Bunun yanında, muhatabın seviyesi el verdikçe, söz konusu seslerin, mevcut kimlikleri göz ardı edilmeden, tarihi kimliklerinin art zamanlı bakış yöntemiyle ortaya konmasının, dilin tabiatındaki değişim ve dönüşümün kavratılması açısından yararlı olacağı belirtilmiştir.
Researchers propose different opinions about character, number and naming of intervocalic euphonic consonants in modern Turkish. This divergence in opinions is reflected on teaching of the subject. Especially, the fact that the situation creates differences between primary, secondary schools and higher education grades as a result of different opinions of teachers/national education and academicians/faculty of letters, poses a negative situation in terms of Turkish teaching. Following subjects were tried to be determined in the study: the reasons beyond the approach differences mentioned in this study, whether information produced at academic level related to subject effect or not Turkish teaching in primary and secondary school and which intervocalic euphonic consonants are/should be in Turkish. With this aim, academic works related to the subject, primary and secondary school course books were examined and a questionnaire was conducted among class, Turkish and literature teachers in primary and secondary school. Through the data obtained, it was understood that method differences in evaluating the subject is mostly the reason of opinion divergences and the ones who consider only /y/ or n/ and /y/ as intervocalic euphonic consonants approach to the subject mostly with diachronic method; however information produced with this point of view are nearly not reflected on teaching of the subject in primary and secondary school. In the study, it was concluded that synchronic view method should be the basis in teaching intervocalic euphonic consonants. In evaluation made with this method, it was determined that /y, ş, s, n/ were intervocalic euphonic consonants of modern Turkish even when they derive in vowel-vowel, vowel-consonant or consonant-vowel forms. In addition, it was stated that presenting historical identities of sounds in question with diachronic view method would be beneficial in terms of making students comprehend changes and transformations in language's nature as long as their level is adequate without ignoring the identity of these sounds.