Effect of jogging and core training after supramaximal exercise on recovery

The aim of this study is to compare the effect of jogging and core training after supramaximal exercise on recovery. 30 male basketball players (age; 23,57±1,32 years) playing in the regional basketball league participated the study. Subjects were required to visit the laboratory on 2 occasions, each separated by 3 days for recovery by 2 different methods. Subjects performed jogging or core training after Wingate Supramaximal Exercise (WSE) for recovery. The order of the 2 different recovery methods (jogging and core training) was selected randomly to prevent an order effect. Resting Heart Rate (HR) and blood lactic acid (LA) values of subjects were measured and then they performed WSE. Following the test, LA measurements were repeated in the 1st min, 5th min and 10th min of recovery. HR was measured right after the test and at the every 1 minute of 10 minutes recovery. LA values were not found significantly different between two recovery methods (p>0.05). It was determined that all HR values except resting, right after, 4th, 7th and 9th min of recovery with core training was significantly lower than the same minutes of recovery with jogging (p<0.05 and p<0.01). It was determined that the effect of jogging and core training on recovery LA level, carried out aftersupramaximal exercise were not different but they were different on recovery HR. It was determined that core training lowered HR faster. 

Core training ,

jogging ,

recovery ,

Core antrenman ,

jogging ,

Bu çalışmanın amacı, supramaksimal egzersiz sonrası yapılan jogging ve core antrenmanın toparlanmaya etkisinin karşılaştırmaktır. Çalışmaya bölgesel basketbol liginde oynayan 30 erkek sporcu (yaş; 23,57 ± 1,32 yıl) katılmıştır. Bu çalışma Ondokuz Mayıs Üniversitesi Tıp Fakültesinin etik kurulu kararına uygun olarak yapılmıştır. Denekler 2 kez 3 gün arayla Wingate supramaksimal egzersizi (WSE) yapmışlardır. 1.ölçümde test sonrası deneklerin 15’i jogging 15’i core antrenmanı yapmışlar; 2.ölçümde 1.ölçümde jogging yapanlar core antrenmanı, 1.ölçümde core antrenmanı yapanlar jogging yaparak toparlanmışlardır. Sporcuların öncelikle dinlenik Kalp Atım Hızı (KAH) ve kan laktik asit (LA) değerleri ölçülmüş daha sonra WSE testine tabii tutulmuşlardır. Testten hemen sonra, toparlanmanın 1.dk, 5.dk ve 10.dk’ında LA ölçümleri tekrarlanmıştır. KAH ölçümleri ise testten hemen sonra ve 10dk’lık toparlanmanın her 1 dk’sında kaydedilmiştir. Araştırmada elde edilen verilerin aritmetik ortalama ve standart sapmaları hesaplanıp iki deneme arasında fark olup olmadığına bakmak amacıyla paired t testi kullanılmıştır. Jogging ve core antrenman ile yapılan toparlanmalarda LA değerleri karşılaştırıldığında, iki toparlanma LA değerleri arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulunamamıştır (p>0,05). Core antrenmanla yapılan toparlanmanın 1.dk, 2.dk, 3.dk, 5.dk, 6.dk, 8.dk ve 10.dk KAH değerleri, jogging ile yapılan toparlanmanın aynı dakikalarına göre istatistiksel olarak anlamlı derecede daha düşük bulunmuştur (p<0.05 ve p<0.01). Dinlenik, test biter bitmez, 4.dk, 7.dk ve 9.dk ölçülen KAH değerleri karşılaştırıldığında, iki toparlanma yöntemi arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulunmamıştır (p>0,05). Sonuç olarak supramaksimal egzersiz sonrası yapılan jogging ve core antrenmanının toparlanma laktik asit düzeyi üzerindeki etkisinin farklı olmadığı ancak toparlanma KAH üzerindeki etkisinin farklı olduğu görülmüştür. Core antrenmanın KAH’nı daha hızlı düşürdüğü tespit edilmiştir. 

toparlanma ,