2011/1 Makale özeti ve diğer detaylar.
1877–1878 Osmanlı-Rus Savaşı'nın ardından imzalanan Ayastefanos ve Berlin Antlaşmaları ile Ermeni ıslahatı meselesi, uluslararası alanda Osmanlı Devleti'nin karşısına diplomatik bir sorun olarak çıkarılmıştır. Berlin Antlaşmasının 61. maddesi ile Ermeni nüfusun yoğun bulunduğu vilayetlerde ıslahat yapılması şartı getirilmiş ve bu ıslahatların da uluslararası bir komisyon tarafından takip edilmesi öngörülmüştür. Bu durum üzerine özellikle Ermeni Patrikhanesi tarafından Osmanlı topraklarındaki Ermeni nüfusu çok abartılarak bunlara muhtariyet sağlanması hususunda büyük devletlerin baskı yapmaları amaçlanmıştır. II. Abdülhamid'in iktidarının ilk yıllarında modern bir nüfus sayımı yapılması amacıyla harekete geçilmiştir. Daha önce yapılmış çalışma ve düzenlemeler de dikkate alınarak, Şuray-ı Devlet'çe hazırlanan "Sicil-i Nüfus Nizamnamesi", 4 Eylül 1881 (8 Şevval 1298) tarihinde Padişah tarafından imzalanarak yürürlüğe girmiştir. Aynı tarihte, nüfus sayımının nasıl yapılacağına dair bir de Talimat kabul edilmiştir. Nüfus sayımı kaza düzeyinde organize edilmiş ve her kazada bir nüfus komitesi meydana getirilmiştir. Bu komitede kaza idare meclisinden ve belediye meclisinden birer üye ile nüfus memuru ve askerî bir temsilci bulunmuştur. Ayrıca, komitede gayrimüslimleri temsilen bir üye de yer almıştır. Ermeni asıllı memurlara da nüfus sayımında görev verilmiştir. Edirne Vilayeti'nde yapılan sayımda da Ermenilerden üye bulundurulmuş, kadın ve erkek olmak üzere Ermeni nüfusu belirtilmiştir.
With the treaty of Ayastefanos and Berlin signed after the Turco-Russian War in 1877-1878 the Question of Armenian Reforms was put forth as an international diplomatic problem for the Ottoman Empire. Article 61 of the Berlin Treaty required that reforms be made in cities where Armenians are in majority and that those reforms be monitored by an internatioanal comission. The aim of the treaty was exaggerating the Armenian population by means of the Armenian Patriachate and exerting pressure on the Ottoman Empire for granting autonomy to the Armenians During the early period of Abdulhamid II's reign a program for a modern census was launched. Considering earlier works and regulations, Şura‐yı Devlet (Council of State) prepared Sicil‐i Nüfus Nizamnamesi (Census Code) and the code was enacted on September 4, 1881 after being signed by the Sultan. On the same date an ordinance was also enacted as to how the census would be carried out. The census was organised at district level and a census committee was established in each district. In this committee representatives from dictrict administrative council, municipal council, military and registrar were present. The committee also had a member representing the Non-muslims. Officers of Armenian descent also took part in the census. In the census in Edirne there were Armenian members, too. The Armenian population in Edirne was counted as male and female.
Sayı 2