Makale özeti ve diğer detaylar.
Bu çalışma, Türk toplumunda sokak çocukları için kullanılan çeşitli terimler üzerinedir. 1979 yılında Danimarka Çalışma Grubu tarafından ortak bir terim olarak teklif edilen “Sokak Çocukları” (street children) terimine kadar geçen süreçte dünya toplumları kendi dillerinde ürettikleri terimleri kullanmaktaydılar. Türkiye’de sokak çocukları ile ilgili yapılan bilimsel araştırmalarda da uzun zamandır aynı ortak terim kullanılmaktadır. Oysa, Türkçe’ye İngilizce’den tercüme yoluyla giren “sokak çocukları” terimi yaygın olarak kullanılmaya başlanmadan önce bu tip çocukları tanımlamak için “sefil çocuklar”, “köprü altı çocukları”, “kopuk”, “serseri”, “evbaş takımı” gibi çeşitli terimler, adlar üretilmiş ve kullanılmıştır. Bu adlandırmalar yapılırken sokak çocuklarını tanımlamaya yönelik olarak üretilen ve kullanılan kelimelerin ardında gizlenen incitici ve damgalayıcı anlamlar düşünülmemiştir.
This study deals with various terms employed for street children in Turkish society. The societies in the world used the terms produced in their own languages until the adoption of the term “street children” suggested as a common one by Denmark Welfare Agency in 1979. The same common term has also been used in scientific studies relating to street children in Turkey for a long time. Whereas the term street children was commonly used after the translation from English to Turkish, prior to this period various terms and names such as “miserable children”, “urchin”, “vagabond”, “vagrant”, “floating” were produced and used to define such children. As these names were produced and used, the offensive and stigmatizing meanings which were hidden behind these names used to define street children were not considered.