Tanzimat ve meşrutiyet döneminde kamu reformlari

Tanzimat, Osmanlı devleti için batılılaşma sürecinin başlangıcını teşkil etmektedir. Bu batılılaşma süreci devleti çöküşten kurtarma amacını taşımaktadır ve Osmanlı kamu yönetiminde köklü değişiklikler öngörmektedir. Bu değişikliklerin en önemlisi yeni bakanlıkların kurulmasıyla merkezi idarenin otoritesinin yeniden güçlendirilmesidir. Yerel yönetimler alanında Fransız sistemini örnek alan bazı yeni idari birimler kurulmuştur. Ancak bu birimler yerel kamu hizmetlerini yerine getirmede merkezi idareye büyük ölçüde bağlı kalmıştır. Tanzimat’la başlayan ıslahat süreci I. ve II. Meşrutiyet dönemlerindeki demokratikleşme çabalarıyla desteklenmiştir. Meşrutiyet Osmanlı Devleti’nin daha demokratik bir yapıya geçmesini sağlamıştır. Bu yapı içerisinde en önemli unsur giderek güçlenen merkezi bürokrasidir. Genel olarak merkezi bürokrasi geleneksel ve modern unsurları bir arada içermektedir. Bürokrasi yapılan reformlarda ve anayasacılık hareketlerine öncü bir role sahiptir. Ancak gerçekleştirilen bürokratik reformlar başarılı olamamıştır. Bunun ana nedeni reformların sadece kurumsal yapıyı ve mevzuatı iyileştirmeye dönek olmasıdır. Ayrıca reformlar padişahlar tarafından güçlü bir biçimde desteklenmemiş ve halk tarafından yaygın bir kabul görmemiştir. Bu nedenlerle, yönetim düşüncesi ve kültürü üzerinde önemli bir etki yaratamamışlardır.