şatahât ibarelerinin anlaşılmasına doğru: metodik bir deneme

Tasavvufi söylem içerisinde en üst düzeyde kompleks bir yapıya sahip olan şatahat, bütünüyle kulun Allah’a yönelişi ve vuslatı neticesinde zuhur ettiği için, salt metafizik bir tecrübeye dayalı ve metafiziğe yönelik ifadelerdir. Dolayısıyla bu ifadelerin yorumlanması da mantıkî ifadelerden farklı olacaktır. Diğer taraftan bu tür ifadeler tasavvufun özü ve mihveri, nihai noktası konumunda değildir. Şathiyâne ifadeler, tasavvufî tecrübenin hususi birer ifade şekilleri olarak alınmalı ve onların paradoksal dokusu kendi sistemi içinde korunmalıdır. 

Tasavvuf ,

Metafizik ,

Şathiyâne ,

Ecstatic utterances (shatahat, which has a supreme-level complex structure within the Sufi argumentation, are the expressions relying solely on absolute metaphysical experience and directed towards metaphysics since they are uttered by the slave in his facing and retrieving to God. Therefore, interpretation of such expressions would be different from that of logical expressions. On the other hand, such expressions are not the essence or axis, nor the final destination of Sufism. Expressions bearing shatahat character should be taken as special forms of expressing the mystical experience, and their paradoxical structure should be protected within their own system

Ecstatic Utterance (Shatahat), ,

Symbol, ,

Language, ,

Experience ,