Makale özeti ve diğer detaylar.
Akıl ve aşk, Muhammed İkbâl’in eserlerinde sıkça kullandığı kavramlardan ikisidir. Biz, bu çalışmamızda farklı fonksiyonları gereği birbirleriyle bağlantısı bulunan bu iki kavrama İkbâl’in nasıl yaklaştığını, bu tavrının mutasavvıfların tutumundan ne ölçüde etkilendiğini irdelemeye çalıştık. İkbâl, aşk ve akıl mukāyesesini daha çok şiirlerinde ele almaktadır. Birçok yerde o, mutasavvıflar gibi aklı eleştirmiş, aşksız aklın görevini gereği gibi icrâ edemeyeceğini vurgulamıştır. O’na göre, Batılılar için akıl, hayât prensibidir; Doğulular için aşk, kâinâtın özüdür. Eğer aşk akıl ile berâber bulunursa, müstesnâ bir âlem meydana getirirler. O halde akıl ile aşk birlikteliği sağlanmalıdır.
The relationship between reason and love is one of the most commonly used expressions in the Works of Muhammed Ikbal. In this study we aimed at investigating how Ikbal approached these expressions, and to what extent he was affected by the behaviors of mystics since these expres-sions are related to each other due to their different functions. Ikbal handles the comparison of love and reason mainly especially in his poems. In many cases, he has criticized reason as those mystics and emphasized that reason without love would not fulfill its function properly. To him, reason is a principle of life for Westerners while love is the essence of universe for Easterners. If love and reason are together then they from a distinguished world then, the togetherness of reason and love should be maintained.