Kıyâmet ve alâmetlerinin tasavvufî tecrübe açısından yorumlanışı

<p style="\\\\"text-align:" justify;="" \\\\"=""> Bu makalede bazı sufîler tarafından kıyamet ve alametlerinin tasavvufî tecrübe açısından değerlendirilişi ve yorumlanışını içermektedir. Genel anlamıyla kıyamet, dünya hayatının son bulması ve âhirette yeniden dirilişi ifade etmek için kullanılan kavramdır. İslam inancına göre gerçekleşeceği kesin olarak bildirilen bu olayın öncesinde bazı alametlerin ortaya çıkacağı kabul edilir. Sûfîler dış dünya için gerçekleşecek kıyameti ve onun ortaya çıkacak alametlerini kabul ettiklerini açıkça belirtmektedirler. Ancak onlar, hem kıyameti hem de onun alametleri olarak değerlendirilen bazı olayları tasavvufî tecrübelerinin seyri açısından işarî yoruma tabi tutarlar. Diğer İslamî disiplinlerde anlaşılandan farklı bir şekilde batınî/işarî yorumlar yaparak kendi tasavvufî tecrübelerinin seyrini açıklamaya gayret ederler. Bu bağlamda cariyenin sahibini doğurması, koyun çobanlarının yüksek binalarda oturmaları, deccalın ortaya çıkışı, mehdînin gelişi, Hz. İsa’nın yeryüzüne inişi, dabbetü’l-arz ve Ye’cüc ve Me’cüc’ün zuhuru, güneşin batıdan doğup doğudan batması şeklinde sıralanan kıyamet alametleri tasavvufî tecrübe açısından yorumlanmıştır.

Tasavvufî Tecrübe ,

Mehdi ,

Kıyamet ,

Alamet ,

Deccal ,

Dabbetü’l-Arz ,

Sufi Experience ,

Doomsday ,

Omens ,

Anti-Christ ,

Mahdī ,

<p style="\\\\"text-align:" justify;="" \\\\"=""> This article is intended to discuss the Sufi interpretation of Doomsday and apocalyptic omens. The Arabic word “Qiyāmah” refers to the ending of life on Earth and the following resurrection in the Hereafter. According to the Islamic belief, these events will certainly take place and be preceded by some phenomena. Sufis clearly state that they accept the physically-occurring of Doomsday and the preceding phenomena. However, they tend to subject both Doomsday and the preceding phenomena to an allegorical interpretation on the base of their Sufi experience. In addition, they endeavor to explain their own spiritual journey on the base of esoteric and allegorical interpretation of these phenomena that differs from the exoteric interpretations of other Islamic disciplines. In this context, one can mention the Sufi interpretation of such apoca-lyptic omens as a female slave’s giving birth to her master, shepherds’ living in high buildings, the appearance of anti-Christ, the appearance of Mahdī (Rightly-Guided One), Second Coming of Jesus Christ, and the appearance of Dābbat al-Ard (the Beast sprung from the earth) and Gog-Magog. 

Dābbat Al-Ard. ,