Beyzâvî tefsirinde nefs tezkiyesi ve takva

Dirayet tefsirinin baş temsilcilerinden biri olan Kâdî Beyzâvî (ö. 685/1286), Envârü't-Tenzil ve Esrârü't-Te'vîl isimli tefsirinde, ahlakî konularla ilgili ayetlerin izahında yer yer tasavvufî yorumlara girmekte, açıklamalarında sufice bir dil kullanmakta, özellikle nefis tezkiyesi ve takva konularındaki yaklaşımlarıyla dikkat çekmektedir. Eserlerde Beyzâvî'nin ömrünün son döneminde tasavvufla ilgilendiği zikredilmektedir. Onun tefsirindeki bu tür açıklamalarını elde ettiği tasavvufî neşenin ve tecrübenin bir yansıması olarak düşünebiliriz. Bu makalede Beyzâvî'nin, Envârü't-Tenzil'de nefsin tanımı, nefis tezkiyesinin önemi, şekli, sonuçları ve takva konusundaki yaklaşımları tespit edilmeye çalışılmış, bu tespitler yer yer Beyzâvî haşiyeleri ve diğer alimlerin açıklamalarıyla desteklenmiştir.

Beyzâvî ,

Envârü\\\'t-Tenzil ,

Nefis ,

Nefis Tezkiyesi ,

Takva ,

In his Anwar al-Tanzil wa athrar al-Ta'wil, Qadi Baidawi (d. 685/1286), one of the leading figures of Qur'anic exegesis, sometimes employs Sufi terminology in explaining the ethical issues. It is especially remarkable how he approaches to the concept of spiritual purification and piety. It is stated in the sources that Baidawi was interested in Sufism towards the end of his life. We may consider his Sufic evaluations expressed in his exegesis as reflections of Sufic experiences. In this article, we have tried to find out the definition of self, the significance, methods, and results of spiritual purification, and Baidawi's approach to piety expressed in his exegesis Anwar al-Tanzil. From time to time our findings have been supported by the commentaries of Baidawi and other scholars.

Baidawi, ,

Anwar Al-Tanzil, ,

Self, ,

Spiritual Purification, ,

Piety ,