2015 Makale özeti ve diğer detaylar.
From the beginning of XIXth age the nationalist movements purposed separation from the Ottoman State and Serbs and Bulgars moved to compose a national church to do so. This supplied them with an chance to collect around a focus, and the different feeling of being a nation. The Serbs had desire of founding a national church later the Bulgar. Throughout this process of awakening, Russia played major roles. Ottoman State with the help of their policy took them under their administration and ruled over these with justice. As a result of this movements and encouragement of Russia rise in rebellion started and conflict began between Greek-Bulgarians and Serbs. In this study we tried to reveal settlement issues at Fermiliyan Issuses according to British news paper, official Ottoman documents and monographies which discussed this subject in detail.Mondros Mütarekesinin imzalanmasından sonra İtilaf Devletleri vakit kaybetmeden Anadolu’nun farklı bölgelerini işgal etmeye başlamışlardı. Bu kapsamda Fransızlar, mütarekenin 7. ve 10. maddelerine dayanarak 17 Aralık 1918’de Mersin limanına çıkmış, 18 Aralık 1918 tarihinde de Adana’ya gelmişlerdi. Böylece Fransızlar 1916 tarihli Sykes-Picot anlaşmasını da uygulamaya koyma imkânı bulmuşlardı. Fransızlarla birlikte Ermeni göçmenler de Adana’ya gelip çadır kamplara yerleşmişlerdi. Fransız kumandanının ilk emri resmi binalardan ve okullardan Türk bayrağını indirtmek olmuştu. Bu hareket, bundan sonraki süreçte Türk milletini nelerin beklediğini açıkça ortaya koyması bakımından önemliydi.
İşgaller karşısında halk tepkisiz kalmayarak büyük bir direniş hareketi başlatmıştır. Halkın bu girişimleri Sivas Kongresinde memnuniyetle karşılanmış ve Çukurova bölgesinde Kuvâ-yi Milliye birlikleri teşkil edilmesi kararı alınmıştır. Bu birlikleri organize etmek maksadıyla Tekelioğlu Sinan Bey 12 Ocak 1919 tarihinde Mersin dâhil Seyhan nehrine kadar olan mıntıkayı kapsayan Garbi Kilikya Bölgesi’nin kumandanı sıfatıyla bölgeye gönderilmiştir. Sinan Bey bu amaçla çalışırken bölgede işgal kuvvetlerinin yanı sıra yerel unsurların da engellemeleri ile karşılaşmıştır. Gerek gayrimüslim ahali (Ermeni, Rum ve Asurî) gerekse padişah yanlısı idareciler (vali, vali yardımcı, müftü vs.) Kuvâ-yi Milliye’nin faaliyetlerini engelleme yolunda çeşitli girişimlerde bulunmuşlardır. Ancak en önemlisi Müslüman halkın ortaya çıkardığı güçlükler çarıksız, elbisesiz ve aç kalmak suretiyle düşmana direnen fedakâr Türk milletinin morali üzerinde çok olumsuz etkiler bırakmıştır.
Bu makalede Kuvâ-yi Milliye karşıtı yerel unsurların, Kuvâ-yi Milliye’ye nasıl engel oldukları, onları bu davranışa iten maddi ve manevi gerekçelerin neler olduğu ve Sinan Bey’in aldığı tedbirler Sinan Bey’in Günlükleri çerçevesinde ele alınacaktır.
Upon mondros ceasefire being signed, allied forces immediately invaded different parts of Anatolia. On the grounds of the 7th and 10th items of the ceasefire, the French disembarked Mersin port on December 17, 1918, and came to Adana on December 18, 1918. Thus, the French had the chance to put Sykes-Picot treaty into effect. With French, Armenian migrants also came to Adana and settled to tent camps. First order of the french commander was to bring the Turkish flag down from the official buldings and schools and this incident clearly revealed what Turkish people will expose to in the following process. Turkish people did not remain non-reacting to the invasions, otherwise, started a big resistance movement. This was welcomed in Sivas congress and it was decided that national forces were to be formed in Çukurova District. On January 12, 1919, Tekelioğlu Sinan Bey was assigned as the commander of the Garbi Kilikya District comprising the field from Mersin to Seyhan river in order to organize these unions. While working for this aim, Sinan Paşa encountered obstacles from not only occupying forces but also from the local elements. Both non muslims (Armenian and Asurî) and Sultan supporter rulers (governor, assistant governor, mufti) tried to impede the activities of the national forces. The most important fact is that the hurdles Muslim public did demoralized the shoeless and dressless Turkish People resisting to the enemy by going hungry. In this notice, how local elemnts opposing to the national forces hindered national forces, and what are the concrete and intangible excuses inducing them to such behaviour will be elaborated within the frame of the memories of Sinan Bey.
1