Self reflection in convex lens in little expressionless animals by david foster wallace

This article aims to elaborate Little Expressionless Animals, the story written by David Foster Wallace, to present a criticism regarding how heavy television watching serves to distract individuals from the real world and creates blankness in their inner world and makes them ‘expressionless animals’. The author attempts to illustrate that the frequent exposure to the television programs and its distorted images cause the false perception of reality, the personalization of visual images and the loss of the self in an artificial world. The confusion of existential reality and visual, arbitrary environment lead to failure to distinguish the image ‘signifier’ and the real thing ‘signified’. The individuals living in a delusional world created by the television confuse signifier (TV images) with signified (real life occurring, events or objects). The author uses faces as metaphors with concave – convex expression and was inspired by John Ashbery’s poem “Self-Portrait in a Convex Mirror,”, based on the portrait painted by Parmigianino. Wallace, as well as Ashbery demonstrates irony and paradox reflecting inner and outer of self. 

Self ,

Television ,

Mask ,

Bu makalede aşırı televizyon izlemenin bireyleri gerçek dünyadan uzaklaştırarak kendi iç dünyalarında boşluk yaratıp onları nasıl ‘ifadesiz hayvanlar’a dönüştürdüğünü eleştirmek amacıyla David Foster Wallace tarafından yazılmış Küçük İfadesiz Hayvanlar öyküsünü incelemiştir. Yazar öyküde bozulmuş görüntülere ve televizyon programlarına sık sık maruz kalmanın, gerçekliğin yanlış algılanıp, görsel şekillerin ise kişileştirilerek oluşturulan yapay dünyada kişinin kendini kaybetmesine sebep olduğunu göstermeye çalışmıştır. Varoluşsal gerçeklik ile görsel ve keyfi ortamın karıştırılması, görüntü olan 'gösteren'i ve gerçek şey olan 'gösterilen'i ayırt etmede başarısızlığa yol açar. Televizyon tarafından oluşturulan bir sanrısal dünyada yaşayan bireyler gösteren (TV görüntüleri) ile gösterileni (gerçek hayatta olan olayları, etkinlikleri veya nesneleri) karıştırabilirler. Yazar içbükey (konkav) - dışbükey (konveks) ifadesi ile yüzleri eğretileme olarak kullanır ve Parmigianino tarafından yapılan bir portreye dayanan John Ashbery’nin şiiri "Dış Bükey Aynada Kendi Portresi"nden esinlenmiştir. Hem Wallace, hem de Ashbery ironi ve iç - dış benliği yansıtan paradoksu göstermişlerdir. 

Maske ,

Televizyon ,

Gösteren-Gösterilen ,