Alternatifsizin alternatifi: irade etiği, yaratmanin kendi amaci olarak iradi insan

There are two different approaches about dealing the human as an ethic living creature. According to the first submission as we can call "the historical consciousness", the ethics are tending to present the aspects of the human parting from and combining with general, widespread awakening. It is seen that the ethics which describe the human in position that has one alternative and that gets its reason from the ethical life of human in historical process are grounded over the mythological, scholastic, ideological that are the historical conscious nesses and the states of consciousness of the postmodern subject that claims to be the rest and the alternative of those consciousness. The volition ethics are expressing, the alternative that finds the reason of presence in “experience of revelation “and being re-described of the presence area of the human, and are identifying the presence of human as it’s the only one choice in the “being third position “starting from describing the presence area of human which is between the alternative existence and Hobson’s choice existence. While the alternative that meets the fictional area of artistic creation in postmodern situation is expressing its situation which is an option for current presence with functionality, it is described as the awareness of human creation in the alternative of the one that does not have an alternative which describes the human as a volition and the thing which is created becomes the life of it that it shows with its existence. The area of the art that has a creation substantially and the human that is described as living creature and creation which shows the third of the two choices are uniting at an attitude that we can call as “volition ethics”. This is the volition ethics that describes the presence purpose of human as voluntary and describes as the realization of its own existence and expresses the existence. 

volition ethics ,

historical consciousness ,

and ethics of creating ,

 İnsanın etik bir varlık olarak ele alınmasında iki farklı yaklaşımın varlığı sözkonusudur. Adına tarih bilinci diyebileceğimiz birinci teklife göre etik insanın genel, yaygın kanaatle bilinçlenmesini, ondan ayrılan ve onunla birleşen taraflarını ortaya koyma eğilimindedir. Gerekçesini insanın tarihsel süreçte ahlaklı bir varlık olarak yaşamasından alan ve insanı tek alternatifli bir insiyatif konumunda tanımlayan etiğin tarihsel bilinçler olan mitolojik, skolastik, ideolojik ve bu bilinçlerin devamı ve alternatifi olma iddiasındaki postmodern öznenin bilinç durumları üzerine temellendiği görülmektedir. İrade etiği insanın varlık alanının tanımlanmasından başlayarak tek seçenek konumunda bulunan insan varlığını alternatif varoluşla mevcut tek seçenekli varoluş arasında üçüncü olma konumunda tanımlayan ve varlık gerekçesini “vahyin deneyimi”nde ve insanın varlık alanının yeniden tanımlanmasında bulan alternatifi ifade etmektedir. Postmodern durumda sanatsal yaratmanın kurgusal alanıyla karşılanan alternatif, mevcut varlığa seçenek olan durumunu kurgusallıkla ifade etmekteyken, insanı bir irade olarak tanımlayan alternatifsizin alternatifinde insan yaratma bilinci olarak tanımlanmakta ve yarattığı şey kendisini özvarlığıyla ortaya koyduğu yaşamı olmaktadır. Özünde bir yaratma olan sanatın alanıyla iki seçenekten üçüncüsünü ortaya koyan yaratma olarak tanımlanan varlık olarak insan irade etiği adını verebileceğimiz bir tutumda birleşmektedir. Bu, İnsanın varlık amacının iradi oluşunu kendi özvarlığını gerçekleştirme olarak tanımlayan ve alternatif bir varoluşu ifade eden, irade etiğidir. 

irade etiği ,

tarih bilinci ,

yaratma etiği ,