Makale özeti ve diğer detaylar.
Esneklik, işletmelerin, ekonomide ve üretim döngüsünde meydana gelen değişiklikler ve dalgalanmalara uyum sağlama hız ve ölçüsünü ifade etmekle birlikte, çalışanların, hayat süreçlerinde değişen ihtiyaçlara uyum sağlamasını da ifade eder. Konu ile ilgili uluslar arası literatür taramasında esnekliğin tarifinin genel olarak Atkinson'un (1984) esnek işletmeler konusundaki modeli esas alınarak yapıldığı görülür. Esnekliği bu çalışmaya ve sonraki gelişmelere atıfta bulunarak genel anlamı ile 5 çeşide ayırmak mümkündür: Dışsal sayısal esneklik, içsel sayısal esneklik (Çalışma süreleri esnekliği), işlevsel esneklik, finansal esneklik (Ücret esnekliği) ve yer esnekliği. Bu çalışmanın amacı, esnekliğin yukarıda yapılmış olunan tarifi dikkate alınarak 4857 sayılı yasada (SK)düzenlenişini ve bu konudaki yeniliklerini aktarmaktır. Daha önceki çalışmalara bakıldığında, esneklik tanımının farklı algılanması sebebi ile 4857 SK'daki esnek çalışma düzenlemelerinin eksik bırakıldığı görülmüştür.
The academic literature on labour market flexibility is rich. The definition of the term is usually made based on Atkinson's (1984) well-known flexible firm model. Based on these works, it is possible to categorize the flexibility under five heading: external numerical flexibility, internal numerical flexibility, functional flexibility, financial (wage) flexibility and locational flexibility. The purpose of this paper is to determine the regulations made towards flexibility in the Turkish Labour Act No. 4857 and to precise the change that occured after the old Labour Act No. 1475. It is evaluated that as, in other similar works on the flexibility of the Turkish Labour Law, the term flexibility is defined different from the one that is mostly used in the international works, the examinations are usually incomplete.