Sepet fırın yapımı ve sepet fırın pişirim tekniği

Yüzyıllardır süregelen seramik üretimi çamurun ateşle buluşmasıyla başlar. Bu süreç arkeolojik kazılar gün ışığına çıkarılan seramik buluntular aracılığı ile değerlendirilmektedir. Seramik üretim sürecinde her toplum kendi sosyal, ekonomik ve kültürel yapısına yönelik pişirim teknikleri geliştirerek fırınlar üretmiştir. Bu üretim sürecinde eski çağlardan günümüze kadar çok sayıda alternatif pişirim tekniği geliştirilmiş ve günümüzde en yaygın olanları Sagar, raku, tuz, açık ve kağıt fırın pişirim teknikleridir. Alternatif pişirim teknikleri ve bu tekniklerin uygulandığı fırınlar çoğu zaman koşullar gereği anlık tasarlanmıştır. Bunun yanında pişirim sonunda sürekli ürünler üzerinde görülen pişme hatalarını önlemeye yönelik bir uygulamayı da kapsadığı görülmektedir. Bu teknikler sadece bir kültüre ait geleneksel bir eylemden ibarette olabilmektedir. Sanatsal kaygılarla yeniden uyarlanmış alternatif pişirim teknikleri ve bu tekniklerin uygulandığı fırınlar çağdaş sanatçılar tarafından rağbet görmektedir. Bir tür seramoniye dönüştürülen alternatif fırın inşaaları ve sonrasında pişirim süreci oldukça ilgi çekicidir. Kollektif bir çalışmayı gerektiren her iki süreçte de izleyicilerin katılımı söz konusudur. Bu pişirim tekniklerinin uygulandığı seramik ürünler de oldukça etkileyici artistik sonuçlar elde edilebilmektedir. Makale kapsamında sepet fırın ve sepet fırın pişirim tekniği, alternatif pişirim tekniklerinden biri olarak değerlendirilmiştir. Bu teknik, Avanos'ta, Atölye Dink'in ev sahipliğini üstlendiği, Erciyes, Selçuk ve Uşak Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakülteleri Seramik Bölümlerinin işbirliği ile 16-20 Temmuz 2012 tarihleri arasında gerçekleştirilen, Seramik Pişirim Teknikleri Çalıştayı''nda ilk kez uygulanmıştır. Avanos'ta gerçekleştirilen Seramik Pişirim Teknikleri Çalıştayı'nda uygulanan sepet fırın yapımı ve pişirim tekniği görsel verilerle makale kapsamında anlatılmaktadır.

Seramik ,

Fırın ,

Alternatif Pişirim ,

Ceramic ,

Kiln ,

The production of ceramics, a secular tradition, starts with meeting of clay with fire. This period is frequently evaluated by means of ceramic findings found in archaeological excavations. It is well known that ceramic designs show variations in accord to their production period as well as social and economical structures of the societies. In the history of the ceramic production, each society developed firing techniques and constructed kilns suitable to their own cultural, social and economical structures. However, within the scope of this study, only primary firing techniques and corresponding kilns were mentioned. Among different alternative firing techniques, the most widely used ones are saggar, raku, salt, open air and paper kiln techniques. In general, alternative firing techniques and the kilns used in these techniques were designed spontaneously to satisfy the requirements of the conditions. These techniques can intend to fire the clay and to eliminate the firing defects that may appear on the products. Even, these techniques can be only traditional activities specific to a culture. However, these techniques have been developed and adapted to the current usage with artistic concerns. For this reason, alternative firing techniques and kilns used in these techniques are popular for contemporary artists. Construction of alternative furnaces and subsequent firing procedures, which may turn into ceremonies, is highly attractive. In the course of both techniques, which require a collective work, there is active participation of the audience. In ceramic products, to which these firing techniques are applied, impressive artistic results can be obtained. As a result, within the scope of the manuscript, basket-firing technique, an alternative firing method firstly applied in the "Avanos Ceramics Workshop, Firing Techniques", was explained in detail.

Alternative Firing ,