S. kierkegaard’ın varoluşçuluk felsefesi ve varoluş evreleri

Kierkegaard'a göre, varoluşçuluk, bizzat somut olan insanın yaşamıdır. Kierkegaard varoluş düşüncesinde insana odaklanarak, insanın kendi özünü, özgür seçimleri ile ortaya koyduğunu ileri sürer. Kierkegaard açısından her insan daimi oluşum halindedir. Ve insana sadece şimdiki zaman verilmiştir. Bu yüzden insan anda kendini aşmak ve fethetmek durumundadır. İnsan olmak yani varolmak bizzat kendi olmak için daimi bir çabadır. İnsan özünü oluşturma sürecinde estetik, etik ve dini olmak üzere çeşitli varoluş evrelerinden geçer. İnsan kendini gerçek anlamda Tanrı'ya yönelerek inanç vasıtasıyla gerçekleştirebilir. Kierkegaard, ayrıca bu üç varoluş alanına bir de çözüm önerisi olarak sevgi alanını ekler. Bu son evre diğer varoluş evreleri arasındaki düzeni sağlamaktadır. Varoluş evreleri, insanın varoluşuyla ilgili belirlenimlerini ifade etmektedir.

Varoluşçuluk ,

Varoluş ,

Varoluş Evreleri ,

Tanrı ,

According S. Kierkegaard, the concrete life of a human being is existentialism. S. Kierkegaard focuses on the human being and believe that the base of human existence is freedom of choice. According to him, each human is in the permanent process of existence and only the present time is given to him. Therefore, the human being is obliged to outgrow and discover himself at the "moment". Being a human that is, existing is a constant struggle of being exatly yourself. Human beings make aesthetic, ethical and religious choices;He suggests that people might effectively choose to live within these "existence phases".He called these "phases" the aestetic and the ethical and the religious phases. Through religious human beings tend to God for real existence. Kierkegaard adds one more phase as a solution besides these three phases, which is love. This final phase provides order among the other existence phases. Existence phases connotate determinations of human beings existence.

Existentialism, ,

Existence, ,

Existence Phases, ,

God ,