Makale özeti ve diğer detaylar.
Bürokrasi, büyüklüğüne bakılmaksızın bütün örgütlerin kullandığı bir aygıttır. Max Weber bürokrasiyi "ideal tip" şeklinde tanımlayarak bürokrasi yazınında merkezi bir konuma yerleşmiştir. Kamu bürokrasisinin ilgili üç tarafı vardır: Bürokratik yapıyı aygıt olarak kullanarak kamuyu yöneten ve hizmet veren siyasetçiler, kamu bürokrasisinden hizmet alan tüm vatandaşlar ve kamu bürokrasisinin çarklarını oluşturan yöneticileri ile birlikte tüm memurlar. Bürokrasi ortadan kaldırılması mümkün olmayan bir yapı olmasına rağmen işleyişinden sosyalistler, liberaller, siyasetçiler, vatandaşlar ve hatta memurların kendileri dahi şikâyetçidir. Şikâyetlerin bir kısmı teorik düzeyde bürokrasinin ontolojisine yönelik iken bir kısmı da pratik olarak işleyiş şekline yöneliktir. Özellikle siyasetçiler (iktidar) bir taraftan kamu bürokrasisinin iyi işlemesini isterken, diğer taraftan bürokrasinin hiyerarşik yapısına müdahaleleri ile bu işleyişi bozmaktadır. Bu bir ironidir: 'Siyasetin bürokrasi ironisi'. Bu çalışma kapsamında, kamu bürokrasisi içinde hiyerarşik basamaklarda Weberyen anlamda liyakate göre bir yükselme olması halinde, işleyişin önemli oranda iyileşeceği açıklanmaya çalışılmaktadır.
Bureaucracy is an instrument all the organizations use, regardless of their size. Max Weber established bureaucracy at a central location in bureaucracy literature by defining it as "ideal type". Public bureaucracy has three related parties: Politicians, who use bureaucratic structure as instrument to govern and service public; all citizens, who receive service from public bureaucracy; and all civil servants, together with administrators, who constitute the wheels of public bureaucracy. Although bureaucracy is a structure that is impossible to put away; socialists, liberals, politicians, citizens and even civil servants themselves complain from its performance. While some of the complaints concern theoretical ontology of bureaucracy, some of them are related to its performance. Especially politicians (policy makers), seek for well-functioning public bureaucracy; on the other hand they distort its operation by interfering with its hierarchical structure. This is an irony: 'The bureaucracy irony of politics'. Within the scope of this study, it is aimed to explain that if there exists promotion in the hierarchical levels of the public bureaucracy according to Weberian meritocracy, performance of bureaucracy will considerably increase.