Osmanlı devleti’nde maden hukukunun tekâmülü (1861-1906)

Osmanlı madenleri, klasik dönem boyunca devlet eliyle işletildikten sonra XIX. yüzyılın ikinci yarısından itibaren yerli ve yabancı yatırımcıların ilgi odağı haline gelmiştir. 1858 Arazi Kanunnâmesi’nde, sadece maden mülkiyeti ile ilgili hükümlerin yer alması devleti bir an önce ayrı bir maden nizamnâmesi hazırlamaya itmiştir. Bu amaçla hazırlanan ilk maden nizamnâmesi 1861’de uygulamaya girmiştir. Fakat elde edilen tecrübeler ve yaşanan sorunlar dikkate alınarak 1869, 1887 ve 1906’da kaleme alınan nizamnâmelerle maden hukuku alanındaki boşluk doldurulmaya çalışılmıştır. Bu metinlerde madenlerin sınıflandırılması ve işletme esasları, alınacak vergiler, yatırımcıların sorumlulukları ve imtiyaz alma süreci ayrıntılarıyla belirlenmiştir. Ayrıca işçilerin sağlık koşulları, çevre güvenliği gibi hususlar da nizamnâmelerde dile getirilmiştir.

Osmanlı ,

Maden Hukuku ,

Madencilik ,

Nizamnâme ,

During the classical period the Ottoman mines were worked by the state but in second half of the 19th century state mines were opened Ottoman and foreign investors. Since 1858 Arazi Kanunnâmesi dealt only with the possession of mine, state authorities passed the first mining law in 1861 and supplanted it with new regulations in 1869, 1887 and 1896 to fill the legal gaps. These regulations dealt with the classification of mines, mining concessions, taxes, the responsibilities of the concessionaries, concession terms. In addition, the regualions included important issues such as the health and safety of the workers.

Ottoman, ,

Mining Law, ,

Mining, ,

Regulation ,