Makale özeti ve diğer detaylar.
Tacikistan'da Kasım 2006 Cumhurbaşkanlığı seçimleri beklendiği üzere İmamali Rahmanov'un zaferi ile sonuçlandı. Tacikistan siyasal sistemi demokrasinin mutlak hakim olduğu bir yapı arz etmemekle birlikte, Özbekistan ve Türkmenistan örneklerinin aksine, farklı politik aktörler arası uzlaşı sonucu oluşmuş ve muhalefete yer veren özgün bir sistemdir. 1992-97 arası yaşanan ve 50.000 kişinin ölümü, yüz binlerce kişinin ülkeden göçü ile sonuçlanan iç savaş deneyimi Tacik siyasetini sonraki 10 yıl boyunca belirleyen ana etken olmuştur. İç savaş deneyimi iktidar ve muhalefetin siyasal satranç alanında adımlarını ciddi olarak belirlerken, istikrar ve güvenlik arayışındaki halkın Rahmanov'a olan desteğini de önemli ölçüde açıklamaktadır. Öte yandan, 1997 sonrası süreç Rahmanov ve yakın çevresinin iktidarının giderek artan ölçülerde konsolidasyonuna şahit oldu. Rahmanov, zaman içinde, bir yandan siyasal sistemde otoriter politikalar yoluyla muhalefetin etkisini sınırlandırma yoluna giderken, diğer yandan kendine potansiyel tehdit olarak gördüğü unsurları elimine etti. Ancak, bu süreçte muhalefetin inandırıcılık sorunu yaşaması ve alternatif plan ve programlarıyla istikrar ve güvenlik içinde kalkınma hedefi gösterebilme konusundaki zayıflığı, Rahmanov'un iktidarını daha da pekiştirebilmesini sağlamaktadır. Bu açıdan, iç savaş deneyimi yaşamış ülkede 'yeni bir istikrarsızlık korkusu' güç siyasetinde iktidar ve muhalefetin konumunu belirleyen önemli bir etken olmaktadır.