Makale özeti ve diğer detaylar.
İş Stresi, organizasyonların işleyişine olan negatif etkileri nedeniyle bilimsel araştırmalarda defalarca konu edilmiş bir konudur ( Beehr & Newman, 1978; Bhagat, 1994; Cooper et. al.,2001). Yapılan araştırmalar, rol çatışması ve rol belirsizliği ile iş tatmini arasında olumsuz bir ilişki olduğunu göstermiştir (Fisher & Gitelson, 1983; Jackson & Schuler, 1985). Amirin sosyal destek verdiğinin algılanması durumunda bu ilişkinin zayıflayabileceği görülmüştür (Cummings, 1990; Orpen, 1982; Muchinsky, 1997; Jex, 1998 ). Bu araştırmada Türkiye’nin kültürel özellikleri de gözönünde bulundurularak, rol çatışması ve rol belirsizliği ile iş tatmini arasındaki ilişki araştırılmış, bu ilişkide amirin algılanan sosyal desteğinin etkisine bakılmıştır. İş tatmininin özerklik boyutu ile rol belirsizliği arasında olumlu bir ilişki olduğu, ayrıca iş ve insan kaynaklı rol çatışması ile yönetim kaynaklı iş tatmini arasında olumsuz bir ilişki olduğu görülmüştür. Amirin sosyal desteğinin dostluk boyutunun; iş tatmininin çalışma koşulları boyutu ile rol çatışmasının işle ilgili boyutu arasındaki ilişkiyi manidar bir şekilde etkilediği gözlemlenmiştir.
Literature on work stress indicates that there is a negative relationship between role stressors & job satisfaction (Fisher & Gitelson, 1983; Jackson & Schuler, 1985) and perceived supervisor social support can have moderating effect ( Cummings, 1990; Orpen, 1982; Muchinsky, 1997; Jex, 1998 ). This study examines those relationships. Empirical findings show a positive relationship between autonomy related job satisfaction & role ambiguity and a negative relationship between job and people related role conflict & management related job satisfaction. Intimacy related supervisor support has moderating effect on the relationship between job related role conflict & working conditions related job satisfaction.