Makale özeti ve diğer detaylar.
Bu çalışmada, Türkiye’de ‘demokrasiye geçiş’ dönemi olarak kabul edilen 1945-50 arasında ‘demokrasi’ kavramının anlamlandırılışı tartışılmaktadır. Demokrasi kavramı üstüne Türkiye’deki tartışma Batı deneyiminin teorik ve pratik birikiminden büyük ölçüde etkilenmiş olmasına rağmen, bu dönemde demokrasi anlayışının eklektik olduğu görülmektedir. Demokrasi kavramının Batı’daki gelişiminin analizi, ‘demokrasi’nin ‘ideal bir son nokta’ olarak kavranmasını olanaksızlaştırmaktadır; tarih boyunca bu kavram zamana ve mekâna bağlı olarak değişime uğramıştır. Buna rağmen, Türkiye’de demokrasi tartışması, ‘demokrasi’nin’ evrensel - ideal bir model olarak değerlendirilmesi yönündedir. Bu dönemdeki demokrasi tartışmasının analizi, ‘demokrasi’nin mevcut Cumhuriyet rejiminin temel değerlerine ve ilkelerine bağlı kalarak, Batı tipi liberal demokrasinin kurumlarının yerleşmesi konusunda uzlaşmanın olduğunu göstermiştir. Türkiye’de demokrasinin gelişmesi için liberal demokratik kurum ve mekanizmaların gerekli olduğu savunulurken, bunun temelini liberal bireyci anlayış oluşturmamıştır. Tartışmalarda ortaya çıkan demokrasinin çeşitli tanımları ve kavramsallaştırılmasındaki farklar büyük ölçüde tartışanların siyasî konumlarıyla ve taraflar arasındaki siyasal iktidar mücadelesi ile ilgilidir.