Makale özeti ve diğer detaylar.
Bu çalısmada, örgütlerin homojen değer ve anlayıslar yanında farklı kültürleri de içinde barındırdığı görüsünden hareketle, Türkiye’de faaliyette bulunan bir firmada ne tür alt kültürlerin hangi kaynaklara bağlı olarak ortaya çıktığı arastırılmaktadır. Bunun için, büyük bir sanayi firmasının beyaz yakalı personeli üzerinde anket yöntemi kullanılarak elde edilen verilerden yararlanılmıstır. Yedi kültürel boyut üzerinde yapılan kümeleme analizi sonucunda güç kültürü ve profesyonel kültür seklinde ifade edilebilecek iki alt kültürün varlığı tespit edilmistir. Bu alt kültürlerin kaynaklarını anlamak için örgüt üyelerinin alt kültürlere göre dağılımına bakıldığında, farklılığın büyük ölçüde yönetici ya da teknik/uzman personel ayırımı ile örgüt içinde is esasına göre bölümlendirmeden kaynaklandığı görülmektedir. Ayrıca, Türkiye’de is ile ilgili değer ve anlayıslara iliskin toplumsal düzeydeki kültürel farklılasmanın da arastırma yapılan firmadaki alt kültürlerin olusumunda etkili olabileceği yönünde isaretler bulunmaktadır. Arastırma sonuçlarının örgütsel alt kültür ve Türkiye ortamı yazını açısından katkısı ve önemi tartısılmaktadır.
Following the view that organizations have different subcultures as well as consistently shared values and understandings, we examined the existence of subcultures and their sources in a firm operating in Turkey. The data used for the research was collected from the white-collar employees of a large manufacturing company. The cluster analysis on seven cultural dimensions brought out two subcultures, which could be called as power culture and professional culture. When we looked at the distribution of organizational members to these subcultures to understand their sources, we found that the differences mostly lie in the distinctions between administrative staff and technical staff/specialist as well as in different business-based departments. Besides, there is also indication that organizational subcultures within the company studied are likely to be associated with the societal-level cultural differentiation in Turkey. Implications of the research results for the literature on organizational subcultures and Turkish context are also discussed.