Neither new nor keynesian: a critique of the new keynesian programme

A ‘new consensus in macroeconomics’ has recently emerged which is closely linked with new Keynesian economics and which is highly influential in policy-making circles. This paper outlines the ‘new consensus in macroeconomics’, and argues that in virtually all respects it cannot be considered Keynesian, and in many respects it is not new either. Keynesian economics is viewed in terms of the role of the ‘principle of effective demand’ in both the short run and the long run with investment having a key role, the rejection of Say’s Law and market adjustment processes to generate full employment, and the world characterised by pervasive uncertainty. The NCM is characterised by optimising behaviour under full information, the reinstatement of Say’s Law, the denial of effects of demand on supply, and a focus on monetary policy and a denial of the role of fiscal policy. It can be readily seen not to be Keynesian. The crucial role given to the ‘natural rate of interest’ indicates its lack of novelty with a return to Wicksell.

New Keynesian ,

New Consensus In Macroeconomics ,

‘Natural Rate Of Interest’ ,

Keynes ,

Yeni Keynesçi ,

Günümüzde yeni Keynesgil iktisatla yakından ilgili ve iktisat politikası olusturan çevrelerde çok etkili bir uzlası olusmaktadır: Makroiktisatta Yeni Uzlası (MYU). Bu yazıda MYU’nun betimlenmesine çalısılmakta ve söz konusu uzlasının hemen hemen hiçbir özelliği ile Keynesgil sayılamayacağı, üstelik bir çok özelliği itibariyle yeni de olmadığı ileri sürülmektedir. Keynesgil iktisat hem kısa, hem uzun dönemde yatırımların anahtar rolü oynadığı “efektif talep ilkesi”nin önemi, Say Yasası’nın ve piyasa uyum süreçlerinin tam istihdam yaratacağı görüsünün reddi ve yaygın belirsizliklerle karakterize edilen bir dünya üzerine kuruludur. Oysa MYU tam bilgilenme altında optimizasyon davranıslarıyla, Say Yasası’na geçerlilik kazandırılmasıyla, talebin arz üzerindeki etkisinin reddi ile, para politikası üzerine odaklanılarak, maliye politikasının rolünün yadsınması ile karakterize edilmekte ve bu bağlamda Keynesgil olmadığı kolayca görülmektedir. MYU’da ‘doğal faiz haddi’ kavramına verilen kilit rol ise, bir yenilik değil, Wicksell’e dönüstür.

Makroiktisatta Yeni Uzlaşı ,

“Doğal Faiz Haddi” ,

Keynes ,