Keynesian and neoclassical closures in an agent-based context

Since the “closure debate” of the 1980s it is well known that comparative static derivatives in analytical macro models are highly sensitive to the closure rule selected. This led Keynesians to conclude that Keynesian closures were superior to those favored by the orthodoxy and vice versa. It is argued that with the advent of agent-based or multi-agent systems, the closure debate is superseded. While elements of both Keynesian and neoclassical models survive the transition to the more synthetic environment, an agent-based approach eliminates the need for drastic simplification that was at the root of the debate from the beginning.

Agent-Based Models ,

Multi-Agent Systems ,

Macroeconomic Closure ,

1980'li yılların "kapanıs" tartısmalarından bu yana, analitik makro-modellerdeki karsılastırmalı-statik türetmelerin seçilen kapanıs kuralına çok duyarlı olduğu bilinmektedir. Bu tartısmalar Keynesçileri Keynesgil kapanısların ortodoks iktisat akımları tarafından benimsenenlere üstün olduğu yargısına götürmüs, karsı görüste olanlar da bunun aksini savunmuslardır. Bu makalede iktisadi birim temelli, ya da çok-birimli sistemlerin gelistirilmesinden sonra, kapanıs tartısmasının artık asıldığı ileri sürülmektedir. Hem Keynesçi, hem de neoklasik modellerin bazı öğeleri, daha "sentetik" sayılabilecek yeni bir ekonomik ortama geçiste ayakta kalabilmis ise de, iktisadi birim temelli bir yaklasım, baslangıçtan beri tartısmanın özünde yatan bir ihtiyacı (yani, asırı basitlestirmelere basvurma ihtiyacını) ortadan kaldırmıstır.

İktisadi Birim Temelli Modeller ,

Çok-Birimli Sistemler ,

Makroekonomik Kapanış ,