Corruption and intermediaries - a game theoretical approach

The aim of the article is to examine a bribee-initiated corrupt transaction and the role of intermediaries in such a transaction, using a game theoretical model. Corrupt officers, who want to obtain a bribe from the public services they offer, use their power to increase red tape to enforce clients to pay a bribe. However, if the officer demands a bribe directly from the clients, they face the risk of demanding a bribe from a "whistleblower" client, who has high ethical values and complains to the law enforcement authority about every bribe demand from her. Thus, public officers may prefer using intermediaries to decrease the risk of being complained about and suffering penalties. I examine cases with and without intermediaries in such a scenario and then compare the results of the two. In the case where there is no intermediary, in some situations the risks involved may be so large that the officer may prefer not to demand a bribe. On the other hand, in the cases with intermediaries, the detection risk is reduced, so taking a bribe is nearly always more profitable for the officer. Based on the model’s results, policy suggestions for corruption prevention are made.

Corruption ,

Bribe ,

Clients ,

Red Tape ,

Intermediaries ,

Yolsuzluk ,

Rüşvet ,

Bu makelenin amacı oyun kuramı kullanılarak “rüsveti alanın” baslattığı bir yolsuzluk eylemini ve bu eylemde aracıların rolünü incelemektir. Verdiği kamu hizmetinden rüsvet almak isteyen ahlak seviyesi düsük bürokrat, hizmeti alan vatandasları (müsterileri) rüsvet vermeye zorlamak için kırtasiyeciliği artırma gücünü kullanmaktadır. Ancak, rüsvetçi bürokrat kamu hizmetinin müsterilerinden rüsvet istediği zaman, yüksek ahlak seviyesine sahip, kendisininden istenen rüsvet hakkında her zaman hukuki islem yaptırmayı seçen “idealist” tip bir müsteriden de rüsvet isteme ve desifre edilip cezalandırılma riski ile karsı karsıyadır. Bu sebeple bürokrat, sikayet edilmek ve ceza almak riskini azaltmak için aracılar vasıtasıyla rüsvet almayı tercih edebilir. Bu makalede aracılı ve aracısız olmak üzere iki yolsuzluk eylemi tipi incelenmis ve sonuçları karsılastırılmıstır. Aracıların olmadığı durumda, bazı sartlar altında riskler o kadar fazla olabilir ki, rüsvetçi bürokratlar bile yolsuzluğa bulasmamayı tercih edebilir. Ancak, aracıların bulunduğu durumda yakalanma riski çok düsmekte ve rüsvet almak ahlak seviyesi düsük bir bürokrat için neredeyse her zaman karlı olmaktadır. Model sonuçlarına dayanılarak, yolsuzluğu önlemek için alınabilecek tedbirler önerilmektedir.

Müşteriler ,

Kırtasiyecilik ,

Aracılar ,