How research methodologies influence findings

This paper proposes that different research methodologies, when applied to the same discoursal data, can reach diametrically opposing conclusions. The study re-examines a classic psycholinguistic study (Brown and Hanlon, 1970) which uses discoursal data to support the ‘no negative evidence’ hypothesis. It is argued that the original study searched in the data for superficially identifiable discoursal features, which were then directly indexed to psychological constructs. This methodology was unable to locate examples of corrective feedback or negative evidence which are present in their data. Subsequent researchers came to the flawed conclusion that Brown and Hanlon had proved that parents did not supply corrective feedback or negative evidence to their children. A reanalysis of a small proportion of the original transcripts from a CA perspective finds clear examples of corrective feedback or negative evidence supplied by adults and utilized by children. I also consider how adults respond to ungrammatical utterances by children and why they do so. The study suggests a need for conversation analysts to work together with psycholinguists on discoursal data.

Conversation Analysis ,

Methodology ,

Negative evidence ,

First language acquisition ,

Corrective feedback ,

Konuşma Çözümlemesi ,

Yöntem ,

Bu çalışmada, aynı söylemsel veriye farklı araştırma yöntemleri uygulandığında tamamen karşıt sonuçlara varılabileceği görüşü savunulmaktadır. Çalışmada, ‘olumsuz kanıtın bulunmaması’ varsayımını desteklemek için söylemsel veri kullanan klasik bir psikodilbilim çalışması (Brown ve Hanlon, 1970) yeniden incelenmiştir. Bu araştırmada, özgün çalışmayla, mevcut veride yüzeysel olarak belirlenebilen söylemsel özelliklere dair araştırma yapılmış olduğu ve bu özelliklerin doğrudan psikolojik temellere dayandırıldığı savunulmaktadır. Önceki çalışmada kullanılan yöntemle, veride bulunan düzeltici dönüt ve olumsuz kanıt belirlenememiştir. Daha sonraki çalışmalarda da araştırmacılar, Brown ve Hanlon’un ebeveynlerin çocuklarına düzeltici dönüt ya da olumsuz kanıt sunmadığına dair hatalı sonuç çıkarımlarında bulunmuşlardır. Özgün dökümlerin küçük bir kısmı Konuşma Çözümlemesi ile yeniden incelendiğinde; yetişkinlerin sunduğu ve çocukların faydalandığı düzeltici dönüt örneklerine dair net örnekler bulunmuştur. Ayrıca, çocukların dilbilgisi açısından yanlış üretimlerine yetişkinlerin neden ve nasıl tepki verdikleri de tarafımdan sorgulanmaktadır. Çalışmada, söylemsel veri çalışmalarında Konuşma Çözümlemesi yapan kişinin, psikodilbilimciyle çalışmasının gerektiği önerisinde bulunulmuştur.

Olumsuz kanıt ,

İlk dil edinimi ,

Düzeltici dönüt ,