2013/9 Makale özeti ve diğer detaylar.
Bu çalışma, okul çağı çocuklarının oyun kavramına ilişkin algılarının, oyun tercihlerinin ve oyun oynama sebeplerinin bazı değişkenlere göre farklılık gösterip göstermediğinin değerlendirilmesi ve bu verilerin oyunun bir öğretim yöntemi olarak kullanılma sürecine bir kaynak olacak biçimde yorumlanması amacıyla gerçekleştirilmiştir. İç içe geçmiş tek durum deseninde tasarlanan araştırma, 2009–2010 öğretim yılında, 7-11 yaşları arasında, Konya İlinde bulunan bir ilköğretim okulunun, 1-5. sınıflarında öğrenim gören 20 kız ve 20 erkek (toplam 40) öğrenci ile yürütülmüş bir durum çalışmasıdır. Çalışmada yarı yapılandırılmış görüşme tekniği kullanılmıştır. Araştırmanın sonuçları şu şekilde özetlenebilir: Çocukların, her hangi bir aktivitenin oyun olup olmadığına karar vermede kullandıkları temel ölçüt eğlencedir. Stresli ortamlar, katılımın zorunlu ve yönetimin yetişkinlerde olması, çocukların derslerdeki oyunlara katılımını engellemektedir. Çocuklar genellikle oyunu kendilerine ait bir etkinlik olarak değerlendirmektedirler. Oyun ve oyuncak tercihleri cinsiyete ilişkin kalıp yargılarla ve yaşla birlikte şekillenmektedir.
Evaluating the perceptions of school-aged children about game concept and game preferences. This study was undertaken to examine if there are any differences in perceptions of the game concept, game preferences, and the reasons for playing of school-aged children according to same variables or not. This embedded multiple case study carried out with 20 boys and 20 girls (totally 40) between the ages of 7 and 11 years attending 1-5 grades of elementary school education in Konya-Turkey. In the study semi-structured interview technique has been used. Results of the study can be summarized as follows: The main criterion which the children use for deciding if an activity is a game or not is fun. Stress, obligatory in participation and adult management prevent the children to join the games in classes. Children generally perceived the games as their occupation. Game and toy preferences are forming by the gender stereo-types and age.
Sayı 3