Makale özeti ve diğer detaylar.
Hicrî VIII. asrın ilk yarısında aynı muhitte yaşayan İbnü't-Türkmânî ile iki öğrencisi Zeyla'î ve Kuraşî, Hanefilerin meşhur fıkıh kitaplarından el-Hidâye'nin hadislerine yönelik birer çalışma yaparak rivâyetleri sübut ve sıhhat açısından değerlendirmişlerdir. Bu üç Hanefi hadisçiden Zeyla'î, altmıştan fazla rivâyetin tahricinde hocası İbnü't-Türkmânî'nin hata yaptığını ileri sürmüş ve bunların üçte ikisinin taklitten kaynaklandığını ifade etmiş-tir. Ama İbnü't-Türkmânî'nin taklit ettiği kişinin kimliğine dair hiçbir bilgi vermemiş ve sadece onu cahil bir adam şeklinde nitelendirmiştir. Kuraşî'nin aynı konudaki eserinin tetkikinden anlaşılan odur ki, o taklit edilen kişi Kuraşî'nin ta kendisidir. Zeyla'î'nin diğer eleştirilerinde görülmeyen bu hakaretamiz üslubun sebebini, biraz çağdaşlar arasındaki rekabetle ama daha çok her ikisinin de hocası olan ve aynı zamanda idari bir görev de üstlenen İbnü't-Türkmânî'nin Kuraşî'ye daha yakın durmasıyla açıklamak mümkündür.